Verkeer
Kortom, wie als student, medewerker of bezoeker volgend jaar nog veilig aan het campusverkeer wil deelnemen, ontkomt niet aan een zwaar verkeersexamen. Zonder een door de bewakingsdienst gecertificeerd campusverkeersdeelnemersbewijs krijgt niemand meer toegang.
Gelukkig wist de redactie de hand te leggen op het eerste setje examenvragen. Hier zijn ze, om alvast mee te oefenen, onder de kerstboom:
1. U rijdt op de linkerprikker van de vorkstructuur en wilt naar het O&O-centrum.
Mag dat?
2. U loopt op het voetpad door het groene hart van de campus. Van rechts nadert een gans. Wat doet u:
a) u verleent de gans voorrang
b) u versnelt uw pas en steekt vlak voor de gans over
c) u schuift de gans met uw voet terzijde
3. U rijdt - in uw auto - netjes 30 kilometer per uur op de Hallenweg. In uw achteruitkijkspiegel ziet u de UT-blauwe bewakingsjeep met hoge snelheid en zwaailicht naderen. Wat doet u:
a) u pakt alvast uw portemonnee om de boete voor het overschrijden van de maximumsnelheid te betalen
b) u wijkt uit naar de berm en laat de jeep passeren
c) terwijl de bewakingsauto u inhaalt steekt u uw middelvinger omhoog
Meer oefenvragen zijn op aanvraag bij de redactie - tegen een passende vergoeding - verkrijgbaar.
Zand
`Papa zit nou alweer in de zandbak.'
De zoon en dochter van wetenschapper Detlef Lohse lopen mismoedig vanuit de tuin het huis binnen, hun schepjes, zeefjes en vormpjes werkloos achterlatend. Door het keukenraam zien ze hun vader samen met een paar collega's fanatiek kogeltjes in de zandbak gooien. Een vertrouwd beeld.
Dochterlief schenkt een glaasje ranja in. `Denk je dat wij vandaag nog aan de beurt komen?'
Haar broertje haalt de kleurpotloden tevoorschijn. `Zeker weten van niet. Laten we maar gaan tekenen.'
Ze begrijpen het best: papa doet onderzoek naar drijfzand en de doorbraak is nabij. Verhalen over mensen en voertuigen die in een zandwoestijn van de aardbodem verdwijnen kunnen zeer wel op waarheid berusten, heeft hij uitgelegd. Om dat te bewijzen doet hij experimenten met droog drijfzand, zeer fijn bijeengeblazen zand en laat daarin pingpongballetjes met bronzen kogeltjes zakken. Helaas is de zandbak thuis zijn tijdelijke weekendlab. Meestal komen zijn collega's zaterdagochtend al vroeg langs om te helpen. Zij willen ook graag in Nature, een heel belangrijk tijdschrift. Laatst stuurde papa ze gelukkig weg om met de kinderen iets gezelligs te kunnen doen. Maar dat middagje Scheveningen werd geen succes, papa verpestte steeds iedereen zijn zandkastelen.
Broer en zus schrikken op van hun tekeningen als een van de collega's van hun vader hijgend binnenstormt, met z'n zanderige schoenen nog aan.
`Het telefoonnummer van Nature, waar ligt het nummer van Nature?', brengt hij uit.
De kinderen wijzen verbaasd op het kluisje naast de telefoon.
Wanneer ze vervolgens nieuwsgierig naar buiten kijken zien ze nog net de kruin van hun vader terwijl hij langzaam in het zand verdwijnt.
