Over en Sluiten

| Redactie

Keutels Meestal zit er wel iets in, in de natuur. Een verschijnsel dat we herkennen, waar we van kunnen leren. Biochemische hoogstandjes of beestachtige gewoonten bijvoorbeeld, waar menig wetenschapper een voorbeeld aan kan nemen. Daarom zijn we trouwe lezers van het Weekblad van Wageningen Universiteit en Researchcentrum. Deze week konden we onder meer kiezen uit leerzame voorbeelden over het ged

Keutels

Meestal zit er wel iets in, in de natuur. Een verschijnsel dat we herkennen, waar we van kunnen leren. Biochemische hoogstandjes of beestachtige gewoonten bijvoorbeeld, waar menig wetenschapper een voorbeeld aan kan nemen.

Daarom zijn we trouwe lezers van het Weekblad van Wageningen Universiteit en Researchcentrum. Deze week konden we onder meer kiezen uit leerzame voorbeelden over het gedrag van de bananensnuitkever en campylobacter-bacteriën in kippendarmen. We gingen voor de invloed van koeienvlaaien op vegetatievariatie.

Want wat blijkt? Laat koeien los in een natuurgebied en ze deponeren her en der hun vlaaien. Langs de randen van zo'n vlaai schiet het gras omhoog, dankzij de toegediende nutrintenstoot, zoals ze in Wageningen een portie mest noemen.

Da's mooi. Maar het nadeel is dat die enorme flatsen in het veld, en die groeistuip daar omheen, weer een belemmering vormen voor de groei van jonge plantjes op die beladen plek. Oplossing? Konijnen. Rondom konijnenkeutels ontstaat namelijk niet zo'n grote nutrintenstoot en dus krijgen opkomende kleine plantjes van konijnen meer kans,

En wat leren we hiervan? Het CvB is een koe die her en der een nutriëntenstoot uitdeelt aan UT-onderzoek. Maar de vlaaien zijn zo groot dat kleine instituutjes niet de kans krijgen om te kiemen. Oplossing: vervang de koe door een konijn en de keutels vallen vanzelf op hun plek. Resultaat: een rijk geschakeerde vegetatie. Maar pas op: konijnen zetten hun tanden graag in jonge eikjes en de vraag is of we daar weer blij mee moeten zijn.

Tja, het valt niet mee om het beest te kiezen dat bij je past, concludeert de Wageningse promovenda na vier jaar keutels tellen.

Gala

Aanstaande zaterdag hebben we een gala. Van Cnødde. Als eerstejaars is dit ons eerste galafeest en we zijn dan ook heel benieuwd hoe we ons dienen te gedragen. Gelukkig bood de website van het genoemde herendispuut uitkomst.

Over rookgedrag zegt de site: 'Als de dame rookt dan doet zij dit zo vrouwelijk mogelijk. Het is dus ongepast om een shaggie uitgebreid langs de lippen te bevochtigen. De beste optie is het roken van een sigaret uit een lang pijpje.'

Over de dansetiquette: 'De heer vraagt met dichtgeknoopt jasje en zonder sigaret de dame ten dans door een lichte buiging. De oude regels willen dat de dame met een knikje haar instemming betuigt. Voor het knikje zoekt de moderne jonge vrouw wel een anderantwoord uit, al dienen elegantie en beschaving hier in acht te worden genomen.'

Tot zover kunnen we het goed volgen. Wat een opluchting. Vrolijk lezen we verder. Volgens de site is het vinden van een geschikte date een van de meest voorkomende problemen. 'Geschikt houdt in dit verband in dat het een partner betreft welke bij uw smaak past, het is slim hier alvast rekening te houden met het galamos.'

Euh. Galamos? Hmm, wa's dat dan? Een eindje verder op de webpagina wordt het uitgelegd, onder het kopje 'Mossen'. Het galamos schijnt een ongeschreven regel te zijn dat de dame de heer in natura bedankt voor de financiële afhandeling van het gala. 'Vraag een student wat galamos betekent en hij zal 'neuken' antwoorden', zo licht de site weinig cryptisch toe.

Slik.

Tot slot, de corsage. Dat is meestal een bloem. 'Een zuurstok, een knuffelbeest of een speelgoedpistool kan ook als corsage dienen en is net wat origineler en creatiever', zo meldt de website.

Das mooi.

Wij spelden een knuppel op onze jurk. Voor het geval dat van dat galamos echt waar is.


Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.