Dat de UT niet verder wil met de nieuwbouw komt omdat door allerlei veranderingen de plannen niet meer voldeden aan de voorwaarden, legt collegelid Kees van Ast, portefeuillehouder financiën en vastgoed, uit. ‘In 2007 kwam het initiatief van de campushuisarts, de tandarts en de fysiotherapeut om één gezondheidsdienst te bouwen. Het CvB heeft toen gezegd: een aardig initiatief, wij staan toe dat jullie nieuwbouwplannen op de campus ontwikkelen. Maar gaandeweg dat proces bleek dat de tandarts en de fysiotherapeut zich terug hadden getrokken uit de samenwerking. De UT zou dus uiteindelijk met één persoon in zee gaan voor nieuwbouw. Daarom hebben wij vorig jaar gezegd dat we de zaak willen heroverwegen en dat de plannen van drie jaar terug niet in lijn zijn met wat eerder is besproken.’
In het oorspronkelijke plan wilden tandarts, fysiotherapeut en campushuisarts een eigen gezondheidscentrum aan de Unionboulevard, tegenover de ingang van de Bastille. De bedoeling was ook om er een apotheek, een mondhygiënist en een psycholoog te huisvesten. Tekeningen werden gemaakt, maar door problemen met de erfpachtconstructie kwam het nieuwbouwproject in 2009 stil te liggen. Ook werd vervuilde grond gevonden op de te bouwen locatie die moest worden afgegraven. Tegenslag alom, en daar bleef het niet bij.
‘Nadat tandarts Henk Huizinga zich al snel uit de samenwerking wegens te hoge kosten had teruggetrokken, bleek dat Paul Drost de financiering niet rond kreeg’, vertelt fysiotherapeut René Polman, die in eerste instantie ook partner was van de nieuw te bouwen gezondheidsdienst. ‘Daarnaast was de onderlinge relatie niet goed. Dat het Drost niet lukte om geld bij de bank los te krijgen, was toen voor mij reden om niet met hem verder te gaan.’ Polman betreurt dat. ‘Want ik vind nog steeds dat er een gezondheidsdienst op de campus moet komen. Nu wil ik met mijn fysiopraktijk een ruimte huren in The Gallery.’ De fysiotherapeut is verder van mening dat Drost ‘totaal geen recht’ heeft op zijn schadeclaim. ‘Ik heb ook wel een ton schade geleden, door de kosten van bouwtekeningen en het betalen van leges. Daar hoor je mij ook niet over klagen.’
Desalniettemin is de schadeclaimprocedure van Drost, een civiele procedure, in volle gang. Zijn advocaat, Roel Hart, zegt dat de hoogte van de claim is gebaseerd op het rendement dat het medisch centrum over een periode van dertig jaar zou kunnen opleveren. Hart: ‘Het is een forse stap die mijn cliënt nu neemt, maar in zijn visie was er al sprake van een overeenkomst om een gezondheidsdienst te bouwen. Mijn cliënt vertrouwde daarop.’
In het voorjaar van 2011 werd daarom door de advocaat van Drost een civiele procedure gestart. Een zitting is er (nog) niet geweest. De rechter heeft bepaald dat er eerst een tweede schriftelijke ronde moet komen. Hart verwacht dat de rechtbank pas vonnis wijst in het voorjaar van 2012.
