Omdat in Waaier 1 en 2 zo goed als alle stoelen bezet waren voor de lunchlezing van Jort Kelder, dirigeerde de organisatie van de Bedrijvendagen - zich bekommerend over de brandveiligheid - de overige geïnteresseerden naar Waaier 3. Daar konden ze via een niet al te best werkende livestream de gebeurtenissen van even verderop vandaag toch min of meer meemaken. Vóór zijn lezing begon, kwam Kelder zelf even poolshoogte nemen. ‘Als ik jullie was, zou ik gewoon alsnog naar de andere zaal gaan.’
Het bestuur van de Bedrijvendagen moest toezien hoe tientallen studenten - ondanks herhaaldelijke ontmoedigingen - het advies van Kelder op probeerden te volgen. ‘Laat de brandweer je maar van de trappen af blussen, als ze vinden dat je daar niet mag zitten,’ moedigde hij ze aan. ‘En hier op de eerste rijen zit het bestuur belangrijk te doen, maar die rijen kunnen ook gewoon vol, hoor.’
Kelder stelt zo zijn eigen regels tijdens zijn bezoek aan de UT. Zo doet ‘ie dat altijd, zegt hij. ‘Ik heb rechten gestudeerd in Utrecht, maar heb een hekel aan juristen en heb een hekel aan regels. Ik hield van woorden en mooie zinnen, dus ben ik lid geworden van een politieke partij en ben ik daar gaan lullen. Over niets eigenlijk, maar dat is wezenlijk in de politiek.’
Carrièretips?
Kelders lunchlezing zit vol anekdotes. Over hoe hij licht aangeschoten op het sollicitatiegesprek bij Quote kwam en toch werd aangenomen omdat dat precies de bedrijfscultuur weerspiegelde. Over hoe hij meer heeft gehad aan zijn vijanden Nina Brink en Moszkowicz dan aan zijn ‘vrinden’. En over ‘het lijstje’ dat de Quote 500 heet, maar dat eigenlijk nooit echt klopte. De beloofde carrièretips moeten de studenten vandaag zelf uit zijn anekdotes extraheren.
Hoewel de lunchlezing veertig minuten zou duren, was Kelder vandaag niet te stoppen. ‘De organisatie is onrustig,’ zegt hij een paar keer, om zijn betoog iedere keer toch weer koeltjes voort te zetten. ‘Het bestuur is heel zenuwachtig, want ‘we moeten eten’, vinden ze. Maar is dat echt belangrijk? Er zijn hele continenten die niet eten en dat gaat prima.’ Na zo’n half uur uitgelopen te zijn, grijpt de organisatie de microfoon. ‘Ik mag niet meer,’ excuseert Kelder zich.
Zelf uitzoeken
Of het bezoeken van zo’n lunchlezing je verder helpt in je carrière? ‘Zelf zou ik niet naar mezelf zijn komen luisteren,’ zegt Kelder na de lezing tegen UT Nieuws. ‘Natuurlijk kun je wel wat van oudere mensen leren, maar je moet het uiteindelijk toch vooral uitzoeken. En ik vind het gewoon heel leuk om zo’n verhaal te houden en de boel een beetje te ontregelen.’
Dat lijkt vandaag gelukt. Al was het alleen maar omdat de organisatie van de Bedrijvendagen niet wil dat er in de media wordt geschreven over wat Kelder vandaag op de UT zegt. Kelder zelf vindt dat geen probleem. ‘Ik denk dat ze dat zeggen omdat ze proberen om me een beetje te beschermen. Maar wat mij betreft ga je mee lunchen!’
