Geen ruimte voor activisme, een te volgepropt curriculum en te veel toetsmomenten. Genoemde kritieken hoorde de opleidingsdirecteur allemaal voorbij komen tijdens de implementatie van het nieuwe onderwijsmodel. Nu, drie jaar later, is er volgens Heleen Miedema een stabiele situatie. ‘De docenten snappen het, de kinderziektes zijn eruit, kortom: het loopt.’
Ontwricht
Dat is volgens haar het resultaat van drie jaar hard werken en vertrouwen hebben in studenten en docenten. ‘Er is eerst puinhoop en chaos voordat je een nieuwe balans en harmonie hebt’, zegt Miedema. ‘Als je thuis de kamer opnieuw inricht, geeft dat puinhoop. Hetzelfde geldt voor de nieuwe inrichting van een onderwijsmodel. En het blijft niet bij één kamer. Alle modules kwamen aan de beurt. Er is geen protocol. Dat ontwricht.’
Wanhoop
Bij TOM veranderde het onderwijs van docent-gecentreerd naar student-gecentreerd. ‘In de oude situatie gaf de docent hoorcollege, opdrachten en waren er tentamens. In TOM staat het project centraal. De ene docent implementeert vol enthousiasme de nieuwe situatie, ,terwijl een ander nog vasthoudt aan het oude.. Het gevolg was dat het curriculum hartstikke volgepropt zat. Studenten kwamen vol wanhoop bij mij dat ze 56 in de week bezig waren met de studie. Dat is natuurlijk niet wenselijk en daarin is de opleiding ook in veranderd.’ Volgens Miedema zelfs zo dat er ook genoeg ruimte is voor activisme. ‘We hebben hier te maken met heel intelligente mensen die prima zelf hun tijd kunnen indelen. De voorzitter van de Batacommissie is een TOM-student en evenals de voorzitter van Paradoxs. Dat activisme komt wel goed, dat richten ze zelf op een creatieve manier in.’
Toetsen
Eenzelfde wanhoop was er rondom de vele toetsmomenten. ‘Veel toetsen is jammer, want dan ben je nog controlerend en ordenend bezig, terwijl wij juist creativiteit willen. Dus waarom ligt de toets niet in het project zelf? Dat is wennen en accepteren. En dat heeft tijd nodig.’
Comfort zone
De opleiding BMT heeft nu drie keer het eerste jaar gegeven. ‘Bij elk veranderingsproces haal je mensen uit hun comfort zone, maar studenten accepteren de werkelijkheid hoe die is. Ik maakte hierin één fout en dat is studenten die niet genoeg studiepunten hadden in het oude model, de opleiding opnieuw te laten doen volgens het nieuwe model. Zij vergeleken beide modellen en dat is lastig. Eén van hen is ook gestopt. Bij het oude onderwijsmodel kon deze persoon onzichtbaar aanwezig zijn. Bij het nieuwe model met projectonderwijs was dat niet meer mogelijk.’
Horizon
Volgens Miedema is het belangrijk om in een veranderingsproces een punt op de horizon hebben, de situatie los te laten om het vervolgens weer onder controle te krijgen. ‘ We willen graag dat studenten sneller studeren en dat nominaal doen. Het eerste doel lukte wel, maar het nominale ging niet altijd goed. Dat vraag je je af: ligt het aan de student of bieden bij het concept verkeerd aan? Je zit daar bovenop en je hebt de neiging om direct in te grijpen zodra iets afwijkt van je ideaalbeeld. Maar dat moeten we eigenlijk niet doen. Je begint met een ideaalbeeld en dat heeft tijd nodig om in te bedden.’
