Hoewel Kemkers vooral bekend is als schaatscoach, kan hij er zelf ook wat van. Op de Olympische Winterspelen van 1998 in Calgary wist hij het brons te veroveren op de vijf kilometer. Kemkers: ‘In mijn tijd was het schaatsen veel minder professioneel dan nu. In het begin kreeg ik enkel wat zakgeld. Pas in de laatste twee jaar van mijn carrière kreeg ik iets wat op een salaris begon te lijken, ik was de eerste.’
‘Carrière is me overkomen’
De eerste vraag die Kemkers van een student krijgt, is of hij een groot voorbeeld had. Kemkers verteld dat zijn carrière hem eigenlijk is overkomen, er geen plan achter zat en hij dus ook geen voorbeeld had. ‘Als ik begon te denken aan Jong Oranje of internationale wedstrijden, was ik er eigenlijk al. Het brons van Calgary is het hoogtepunt uit mijn carrière als schaatser, maar er had veel meer ingezeten. Door een blessure kwam er helaas een abrupt einde aan mijn carrière.’
Het koppie
De meeste vragen die Kemkers krijgt gaan over zijn baan als coach. Een student vraagt wat een coach precies doet. Kemkers: ‘Hoe laat wil je klaar zijn? Een coach doet heel veel. Naast coach ben je ook trainer en manager. Daar komen enorm veel dingen bij kijken.’ Kemkers vertelt dat hij zelf vooral bezig was met het welbehagen van de sporter. ‘Al ben je fysiek nog zo sterk, het koppie moet goed staan om topprestaties te kunnen leveren.’
Hoogte- en dieptepunt
Er wordt Kemkers gevraagd naar het ultieme hoogte- en dieptepunt uit zijn loopbaan. Hoewel er wordt gevraagd of hij de foute wissel niet als dieptepunt wil noemen, kan Kemkers toch niks anders verzinnen. ‘Sven Kramer had goud kunnen winnen en dat is niet gebeurd, dat doet pijn.’
De omgang met de media na de foute wissel vond Kemkers een verschrikking. ‘De media probeerde de poten onder mijn stoel weg te zagen. Gelukkig kreeg ik wel veel steun van de Nederlandse bevolking. Na de foute wissel leek het alsof heel Nederland mijn telefoonnummer had zoveel bemoedigende sms’jes kreeg ik. ‘
De Olympische Winterspelen met vijf gouden en vijf zilveren medailles zijn voor Kemkers een hoogtepunt maar een ultiem hoogtepunt aanwijzen vindt hij lastig. Kemkers: ‘Ik werkte vier jaar samen met een Amerikaanse sporter. Hij won nooit een Olympische medaille maar door de afleiding en doelen van het schaatsen, wist hij weg te blijven uit het criminele circuit. Als je daar een bijdrage aan kan leveren als coach, is dat prachtig.’
Samenwerken
Advies had Kemkers ook voor de studenten. ‘Voor (top)sporters is plezier het belangrijkste. De druk moet van de schouders. Maar, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Daarnaast moet je wat aan je omgeving geven als je individueel wilt presteren. Van samenwerken word je sterker.’
