‘Het membraan bestaat uit levende niercellen en een polymeermembraan’, licht Dimitrios Stamatialis, onderzoeker van BST (onderdeel van onderzoeksinstituut MIRA) toe. ‘Het membraan zelf heeft niet de biologische functie van een nier, maar samen simuleren ze die functie wel.’
Completere behandeling
Mensen waarbij de nierfunctie onder een bepaalde grens is gedaald, worden vaak behandeld met dialyse. Die behandeling neemt deels de functie van de nieren over en houdt iemand daardoor in leven, maar de kwaliteit van leven die daartegenover staat valt tegen, legt Stamatialis uit. Een niertransplantatie is vaak de beste oplossing, maar daarvoor geldt volgens de Nierstichting een wachtlijst van zo’n vier jaar.
Stamatialis wil met het membraan nierpatiënten een completere behandeling geven, die niet alleen mensen ‘slechts’ in leven houdt, maar ook de zuiverende functie van de een nier overneemt.
Hij noemt het onderzoek veelbelovend voor nierpatiënten, maar is tegelijkertijd erg voorzichtig. ‘We moeten wel realistisch zijn. Met een paar vierkante centimeter kunnen we de nierfunctie niet nabootsen. Voor een kunstnier is bijvoorbeeld twee vierkante meter nodig. Het is eerst zaak om in vitro te testen met vezels en aan de hand daarvan de klinische relevantie te bepalen.’
Daarvoor wil Stamatialis in de komende twee à drie jaar een in vitro-prototype ontwikkelen. De stap die daarna komt, dierentesten, is volgens Stamatialis erg duur. ‘De kleine stap is er nu, maar de grote uitdaging zit in het opschalen van het onderzoek.’
