Wanneer begon je met trainen voor de Ironman?
‘Ik heb niet specifiek voor de Ironman getraind of een apart trainingsschema gevolgd. Ik ging naar Aloha-trainingen en daarnaast deed ik in het weekend aan fietsen en hardlopen. Tweeënhalf jaar geleden ben ik als cursist begonnen bij Aloha en anderhalf jaar terug deed ik vervolgens een halve Ironman. Dat ging vrij goed, dus toen dacht ik: dan moet een hele ook wel lukken.’
Wat was je voorbereiding op de race zelf?
‘De wedstrijd was aan het einde van het seizoen, dan ben je er in principe ook het beste klaar voor. Ik zat in een goed hotel in Mallorca. Drie dagen voor de wedstrijd ben ik aangekomen en heb ik vervolgens het parcours verkend. Daarnaast ben ik naar de officiële briefing gegaan, zodat ik goed ingelicht van start kon gaan.’
Hoe verliep de wedstrijd?
‘De race ging vrij goed. Ik had bij het zwemmen wat last van het wetsuit dat in mijn nek schuurde, maar de rest van de race heb ik daar gelukkig geen last van gehad. Bij het fietsen ben ik tijdens de klimmetjes veel ingehaald, maar in de afdaling haalde ik zelf weer genoeg mensen in. Ik had vanwege de warmte wel veel water nodig voor verkoeling. Ik had genoeg energie na het fietsen, maar een marathon is nog wel een flink eind. Het doel was om te finishen, dus om blessures te voorkomen deed ik het rustig aan, al liep ik een lekker tempo. Het vele publiek langs de kant gaf me energie en om negen uur ’s avonds, toen de zon net onder was, bereikte ik de finishlijn. Toen ik de woorden ‘Edwin, you are an Ironman!’ hoorde, gaf dat wel een heel gaaf gevoel.’
Was dit eens, maar nooit meer?
‘Ik zeg niet ‘nooit’. Het was wel zwaar, vooral het lopen, maar ik was niet volledig kapot na afloop. Wellicht ooit, maar voorlopig eventjes niet in ieder geval.’
