Tijdens de eerste kamerronde was het tijd voor cabaret. Wouter Monden, professioneel publieksopwarmer bij onder andere ‘Zondag Met Lubach’, warmde ook bij Stukafest het publiek op. Met zijn opkomst en handgebaren weet hij een opwellend applaus te realiseren.
Binaire drinker
De locatie van zijn optreden (studentenhuis OM 8A) was moeilijk te vinden, blijkt ook uit de opening van Monden. ‘Gefeliciteerd, jullie hebben de meest onvindbare locatie van Stukafest gevonden! Zelf stond ik na wat aanwijzingen van mensen op de Oude Markt in het poolcentrum.’
Aan de hand van goede imitaties en interactie met het publiek – dat tot op de trap zat – laat Monden de aanwezigen lachen. Drank blijft een terugkerend thema bij studenten en zelf drinkt Monden niet meer. ‘Ik ben een binaire drinker: het is of nul of één. Als ik drink, ben ik net de drummer van de Josti-band, ik kan geen maat houden!’
Spinazie-venkelsap met chiazaad
In ronde twee was het de beurt aan Kippen (v)rauw in huize Yupjum. Een heel bijzondere voorstelling waarin drie vrouwen, kakelend en bewegend als kale kippen zich tussen het publiek doorwringen. Aangekomen op hun plek veranderen de kakelende kippen in nette dames met een kopje thee, ‘Koekje erbij?’.
In het vervolg van de voorstelling komen er allerlei herkenbare vrouweneigenschappen aan bod. Zo kunnen de kippenvrouwen heel goed complimentjes geven, beschrijven ze hun ontbijt van ‘spinazie-venkelsap met chiazaad en koudgeperste sesamolie’, zien we een vreetbui en de onzekerheden over het vrouwenlichaam.
Drie typen vrouwen zien we: de plofkip, de stresskip en de hete kip. De vrouwelijke eigenschappen worden lekker overdreven neergezet, wat zorgt voor een ontzettend herkenbare voorstelling voor veel vrouwen. Het publiek dat voor een heel groot deel uit vrouwen bestond, kon zich er in ieder geval goed in vinden.
Cømakieker
Tot slot het Noord Nederlands Toneel met hun voorstelling EHBC (eerste hulp bij comakijken) in Huize Wuivend Gras. Een toneelstuk dat laat zien wat de symptomen van het comakijken zijn. Het toneelstuk gaat over ‘Sven Johansson’, een Deense Dr. Phill, compleet met een Deens-Engelse uitspraak. Hij is in het twintigkoppige publiek op zoek naar een echte ‘cømakieker’.
Samen met de proefpersoon (iemand van de cast) kijken we een aantal afleveringen van Borgen, scènes overgenomen uit de echte serie. We herkennen de symptomen van het comakijken bij de proefpersoon: ze heeft trillende handen, wallen onder de ogen en haar mond is droog omdat die de hele tijd open staat.
Sven Johansson geeft haar telkens een denkbeeldige kat, ‘katske’, die haar familie, vrienden en sociale leven voorstelt. Het feit dat ze de kat steeds verliest bewijst dat ze door het comakijken langzaam alles in haar leven aan het verliezen is.
