ATLAS-student Gruppen (20) stond aan de start bij een van de toertochten. ‘Met zo’n 1400 andere deelnemers. Het was 18 graden onder het vriespunt. Onderweg zag ik al snel ijspegels aan de baarden van mijn medeschaatsers.’
Het is zijn derde deelname aan de alternatieve Elfstedentocht. ‘Mijn eerste reed ik op mijn zeventiende. Mijn vader had namelijk op zijn achttiende de échte Elfstedentocht gereden. Ik wilde ‘m sowieso eerder uitrijden dan hij. Maar goed, de laatste Elfstedentocht in Friesland is al meer dan twintig jaar geleden. Dan maar de alternatieve in Oostenrijk, dacht ik.’
Op de foto: Olav Gruppen, met zijn vader naast hem schaatsend.
Bratwurst
Evenals zijn eerste deelname, reed Gruppen deze editie uit. ‘Aan het begin was het genieten, samen met mijn vader op het ijs. Aan het einde werd het pittig, moet ik toegeven. Na 125 kilometer heb ik even een pauze genomen en een kaiserbroodje met bratwurst gegeten. Maar daarna werd het met het rondje (in totaal 16 van 12,5 kilometer, red.) zwaarder.’
Even aan de kant zitten met een bratwurst was er voor Rixt Hoogland (23) niet bij. Zij deed mee met het profpeloton. ‘Ik ben tot 170 kilometer gekomen. Na mijn derde val kon ik niet meer aansluiten bij het peloton. En na 25 kilometer in mijn eentje schaatsen, kreeg ik van de jury te horen dat ik werd geklasseerd en werd opgenomen in de uitslag.’
Vanwege de vele tochten de dagen ervoor, moest Hoogland rekening houden met veel scheuren in het ijs. ‘Je moet constant op je hoede zijn. Als je twee seconden niet oplet, lig je al op het ijs. Dat was misschien nog wel zwaarder dan al die kilometers afleggen.’
Bont en blauw
Het was voor Hoogland de eerste keer op de Weissensee. ‘Ondanks het afzien was het een ontzettend leuke ervaring. Zeker voor herhaling vatbaar, ook al ben ik nog een beetje bont en 
blauw.’ De masterstudente werktuigbouwkunde schaatst dit jaar voor het eerst mee met de profs. ‘Echt aanpoten, vergeleken met de regionale wedstrijden van afgelopen jaar. Nu is het vooral meerijden in het peloton en proberen om een goede klassering neer te zetten. Dus moet ik het hoge tempo zo lang mogelijk volhouden, daar draait marathonschaatsen uiteindelijk om.’
Wat ze bezielt om tweehonderd kilometer te schaatsen? Gruppen: ‘Ik vind het vooral leuk, echt. Je komt helemaal tot jezelf. Vergeet even alles om je heen, zelfs je tentamen een paar dagen later. Het schaatsen ging even voor.’ Hoogland: ‘Ik heb veel respect voor alle toerschaatsers. Ik schaats hier namens Team Smit Consultancy gesponsord en in wedstrijdverband rond. Maar om helemaal op eigen houtje hierheen te gaan en die afstand af te leggen, respect hoor.’
Schaatsvirus
Competitief of niet, ze hebben allebei gemeen dat ze van jongs af aan besmet zijn met het schaatsvirus. Gruppen maakte iedere zondag in Assen zijn rondjes. En Hoogland kreeg als geboren Friezin al snel de ijzers ondergebonden. ‘Iemand uit Friesland schaatst, geen twijfel over mogelijk. Volgens mij stond ik al vanaf het moment dat ik kon lopen met dubbele ijzertjes op een sloot.’
En deelname aan de ‘tocht der tochten’? Hoogland: ‘Dat zou heel speciaal zijn. En op basis van deze wedstrijd, weet ik zeker dat ik de Elfstedentocht kan uitrijden.’ Gruppen: ‘Als hij komt, wil ik zeker meedoen. Tot die tijd wil ik zoveel mogelijk op natuurijs schaatsen, dat is toch het mooiste. Eens te meer reden om volgend jaar een semester in het buitenland te doen, het liefst in Zweden.’
In het midden (zwart met oranje): Rixt Hoogland. Foto: timsimaging.
