Het werd al snel duidelijk dat de stad Enschede heeft te kampen met het probleem van braindrain. In de woorden van een van de aanwezigen: ‘Studenten verkiezen liever het hippe westen boven het lompe Enschede na het afstuderen.’ Daarnaast kwam het signaal uit de zaal dat het lastig is om een baan te vinden in de regio, omdat bedrijven slecht zichtbaar zijn. Een andere opmerking was dat het binnen sommige studies ontbreekt aan contact met het bedrijfsleven. ‘Bedrijven melden zich pas wanneer studenten bijna klaar zijn en niet wanneer ze midden in hun opleiding zitten en een potentiële binding met de regio aan het opbouwen zijn. Dan is het makkelijker om te vertrekken naar de randstad.’
Warm bad
Dat er een spanningsveld is ontstaan door de influx van het grote aantal internationals, bleek uit diverse anekdotes uit de zaal. Zo is het voor de ene persoon ‘wel een keer klaar met de term internationale student, het zijn gewoon studenten’. En is het voor een ander juist belangrijk dat de Nederlandse student niet uit het oog wordt verloren. ‘Een eigen huis moet aanvoelen als een warm bad. Als iemand wenst om daar Nederlands te spreken, dan moet dat kunnen.’
Zorgen zijn er ook. Bijvoorbeeld over de huisvesting van de steeds groter wordende stroom internationals. ‘Internationale studenten weten bij aankomst vaak nog niet goed wat hun rechten zijn omtrent huur en dat maakt hen kwetsbaar, vooral als de druk om snel vaste huisvesting te krijgen hoog is’, zei een aanwezige. Verder waren enkele aanwezigen niet te spreken over de rol van Camelot bij de huisvesting van internationale studenten en de merkwaardige clausules in de huurovereenkomsten.
Geven en terugkrijgen
Een student merkte op dat het belangrijk is om te begrijpen wat de invloed is van al deze internationale studenten op de lokale bevolking. ‘De komst van zoveel niet-Nederlandssprekende mensen heeft grote invloed op de lokale dynamiek. Zo kwam ik laatst bij de kapper en die gaf aan steeds meer Engelssprekende mensen in de zaak te hebben. Van die mensen wordt ook gevraagd dat ze zich aanpassen.’
Een ander sloot zich aan bij dit sentiment. ‘De UT mag best nadenken over de invloed van internationals op de lokale gemeenschap. Ze worden hier in Enschede opgeleid, kennen doorgaans de taal niet, worden ook niet voldoende gestimuleerd om deze te leren en verlaten vervolgens de regio voor hun thuisland of de randstad.’ Een ander voegde daaraan toe: ‘Het gevaar loert dat het gevoel ontstaat dat de regio veel geeft, maar er weinig voor terugkrijgt.’
Burgerverenigingen
De stap naar het burgerschap gaat niet iedereen even gemakkelijk af, zo bleek uit de reacties gisteren. ‘Het is moeilijk om ineens van student de stap te zetten naar burger. Veel mensen hebben hier in verenigingen hun sociale kringen opgebouwd. Om dat ineens vaarwel te zeggen, is moeilijk en lastig, want waar ga ik dan mijn hobby voortzetten? De ene studentenvereniging is coulanter in het toestaan van burgers dan anderen.’
Een ander merkte op dat verenigingen onderdeel zijn van het student-burger participatie dilemma. ‘Er gebeurt veel in Enschede, vaak achter gesloten deuren. Als je geen lid bent, krijg je daar slecht zicht op. Voor een buitenstaander oogt Enschede daardoor misschien doods, maar als je iets verder kijkt, bruist het van de activiteiten, maar die zijn niet zo toegankelijk als we misschien zouden willen.’ Een andere student besloot constructief: ‘We zouden voor de groep die dit ervaart een burgervereniging kunnen oprichten.’
