Het blauwe zeil in de Vrijhof is verdeeld in vier vakken: restafval, PBD (plastic, blik en drinkpakken), papier en swill (organisch afval). Op het zeil wordt een afvalzak leeggekieperd, die de aanwezigen vervolgens opnieuw mogen scheiden. Dat blijkt bepaald geen sinecure. Een theezakje: is dat organisch afval? Jazeker. Maar er zijn uitzonderingen. Een erg vieze papieren zak: mag deze bij papier en karton? Nee, niet meer geschikt voor hergebruik.
Lariekoek
Rolin Scholten begeleidt het sorteerproces. Hij werkt voor SUEZ, het afvalverwerkingsbedrijf waar de UT mee samenwerkt. ‘Voor ons is afval een waardevolle grondstof. Kijk maar eens naar deze pen, die is gemaakt van PBD-afval. Misschien wel van jouw weggegooide plastic flesje. Dat al het afval uiteindelijk in de verbrandingsoven terechtkomt, of we nou scheiden of niet, is lariekoek. Onze fabriek in Rotterdam kan het afval van A tot Z verwerken tot een nieuwe grondstof.’
Voor het recycleproces is een goede scheiding bij de bron, oftewel bij de afvalbak, van cruciaal belang, stelt Scholten. Maar wat zijn nou de meest gemaakte fouten? ‘Ik praat liever niet over fouten. Het is onwetendheid. Neem een envelop. Mensen denken vaak dat een envelop niet bij het papier kan vanwege de plankrand, maar zo’n klein stukje plastic is geen enkel probleem. Kijk, men wil wel. Alleen je moet de mensen meenemen in het proces. Zo’n voorlichting als die van vandaag, waar we het afval samen analyseren, is daar een goed voorbeeld van.’
Afvaleilanden
Volgende stop: de Spiegel. Is daar sprake van andersoortig afval dan in de Vrijhof? Manager facility services Chantal Hilgeholt is benieuwd. Ze is verantwoordelijk voor het afvalbeleid op de UT en loopt vandaag mee tijdens de analyse. ‘Het gaat om bewustwording. Wat voor afval produceren we? Gooien we het op de juiste manier weg? Is er een verschil tussen de gebouwen? Dat zijn de vragen waar we vandaag antwoord op hopen te krijgen.’
De medewerker interne dienst van de Spiegel verwelkomt het gezelschap. Het is erg rustig in het gebouw, en dan met name bij de collegezalen. Vanwege de tentamens zijn er vandaag nauwelijks studenten in de Spiegel. ‘Volgens mij gooien studenten het gewoon in een willekeurig gat’, stelt de medewerker. Bij nader inzien blijkt het afval in de Spiegel behoorlijk netjes gescheiden. Maar, zoals gezegd, er zijn weinig studenten in het pand.
Na de Vrijhof en Spiegel, doet de expeditie nog de Waaier en Horst aan. Inmiddels zijn alle UT-gebouwen voorzien van ‘afvaleilanden’, waarmee het vuilnis in vier verschillende soorten wordt verdeeld. ‘In het begin was het wennen voor sommige medewerkers’, weet Hilgeholt. ‘Ik kreeg mailtjes waarin mensen vroegen wat ze met hun fruitpitten moesten doen. Nou, reageerde ik dan, hoe doe je het thuis? Volgens mij zijn de meeste UT’ers inmiddels wel gewend aan het scheiden van afval.’
Er gaat veel goed, zo blijkt uit de analyse. De meeste UT’ers gooien hun afval in de juiste bak, maar hier en daar is ruimte voor verbetering. Nog één afvaldilemma dan. Eentje om het af te leren. De chipszak? PBD of rest? Zegt u het maar. Het antwoord is rest. Kijk maar eens naar de binnenkant van de zak: het gaat om een plastic verpakking met aluminiumfolie.
De blauwe latexhandschoenen kunnen uit (en mogen bij het restafval, niet bij PBD). Het werk is gedaan. Wij scheiden ermee uit. Op naar de volgende afvalexpeditie.
