Na enkele introducerende woorden van Steven van Roon, manager Business & Operations van het Robotics Centre en Herman van de Kooij, professor Biomechatronics Rehabilitation Technology was het podium voor Koolen. Hij woont en werkt al veertien jaar in de Verenigde Staten en begon zijn keynote met een verontschuldiging. ‘Ik kom oorspronkelijk uit Gouda, studeerde Mechanical Engineering in Delft en dus niet aan deze mooie universiteit. Sorry Twente.’
Inmiddels werkt Koolen al enkele jaren voor Boston Dynamics. Een bedrijf dat grotendeels in handen is van de Hyundai Motor Group. Het personeelsbestand groeide in enkele jaren naar meer dan vijfhonderd. ‘En we zoeken nog mensen. Zeker Nederlanders, want voor zover ik weet ben ik de enige Nederlander in het bedrijf.’ Voordat Koolen in Boston als Senior Staff Software Engineer aan de slag mocht, deed hij eerst op tal van interessante plekken ervaring op. In Delft maakte hij kennis met robotica op de RoboCup, een toernooi waar het Twentse RoboTeam ook al jaren acte de présence geeft.
Na zijn studie in Delft volgden plekken bij het Institute for Human and Machine Cognition (IHMC), het NASA Johnson Space Center en deelname aan de DARPA Robotics Challenge. Ook ging Koolen in Amerika weer terug de schoolbanken in. Hij promoveerde in ruim zes jaar in de Robot Locomotion Group aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Bloopers
Nadat Koolen de aanwezigen meenam in zijn ‘tijdreis’ volgde een presentatie over het uithangbord van Boston Dynamics: de Atlas-robot. Een mensachtige machine van anderhalve meter hoog en negentig kilo zwaar die één van de meest compacte mobiele hydraulische systemen ter wereld kent. Hoewel de filmpjes van de bewegende androïde niet nieuw waren voor de aanwezigen, golfde er toch een zweem van bewondering en ongeloof door de Technohal.
Koolen vertelde tijdens de simulaties en bewegende beelden over de totstandkoming en de uitdagingen van het project. Hoe lastig het is om de robot in balans te houden en hoe hij het als controller voor elkaar krijgt om met algoritmes de robot anderhalve seconde in de toekomst te laten denken. Hij sloot af met komische beelden waarbij de praktische uitvoering van de robot achterbleef bij de technische simulatie. Beelden die een luid gelach teweegbrachten bij het publiek.
