Al die jaren ging ze nog geen dag met tegenzin naar haar werk en juist daarom kampt ze nu met dubbele gevoelens. ‘Het is gewoon zonde dat zo’n mooi instituut wordt opgeheven. Er kwamen steeds minder deelnemers op de cursussen van de Hoytema Stichting af. En er waren steeds minder vrijwilligers beschikbaar voor ondersteuning bij de inhoud van de nascholingen. Dat ging niet ineens, het was een geleidelijk proces. Maar op een gegeven moment was het tij niet meer keren. We hebben er alles aan gedaan, maar moeten het besluit van opheffing nu accepteren. Dat doen we met dubbele gevoelens.’
Oprichting Hoytema Stichting
De oprichting van de stichting in 1968 was destijds groot nieuws voor de regio. Dagblad Tubantia kopte: Veelbelovende samenwerking tussen medici en THT in Dr. van Hoytema-stichting. In het (vergeelde) bericht valt te lezen dat de medische staf van acht ziekenhuizen in Twente en de Technische Hogeschool Twente (THT) elkaar hadden gevonden in de nieuwe stichting.
'We zijn door verschillende omstandigheden altijd een eenpitter gebleven'
Het was neurochirurg G.J. Hoytema die als één van de eersten in Twente contact zocht met de pas gestichte Technische Hogeschool Twente om de mogelijkheden van samenwerking met technici te realiseren. ‘Op dat snijvlak kunnen zich interessante mogelijkheden voordoen’, zei de arts met vooruitziende blik.
Vruchtbare jaren
Er volgden vruchtbare jaren, waarin de Hoytema Stichting heel actief was en zitting had in veel commissie binnen de gezondheidszorg. Marres: ‘We hadden veel contacten, ook op de UT. Zo waren we aanvankelijk ook betrokken bij de nascholingen van de opleiding technische geneeskunde. En namens de UT was er ook altijd een medewerker vertegenwoordigd in het bestuur van de stichting. De laatste jaren waren dat Maarten IJzerman, Erwin Hans en Heleen Miedema. We zochten altijd naar samenwerkingsverbanden tussen de zorg, de wetenschap en de Hoytema Stichting. Maar toch zijn we, door verschillende omstandigheden, altijd een eenpitter gebleven.’
'Aan de ene kant zijn we een vreemde eend in de bijt, maar we hebben hier op de UT zeker een plek verworven'
Een jaar of acht geleden waren er nog mooie vooruitzichten. Er werd een intentieverklaring voor samenwerking getekend door de ziekenhuizen MST en ZGT en de Hoytema Stichting. ‘We wilden graag in de praktijk laten zien hoe we elkaar konden versterken, maar zover is het nooit gekomen. Er kwamen al heel snel nieuwe bestuurders, die andere keuzes maakten. Erg jammer’, zegt Marres.
Cursussen en congressen
In oorsprong was de Hoytema Stichting gericht op medische zorg. ‘Maar in de loop der jaren groeide het zo dat we een belangrijke speler werden op het terrein van de tandheelkunde. Dat is al jarenlang onze grootste poot. We geven opleidingen en (bijscholings)cursussen aan tandartsen, tandartsassistentes, mondhygiënisten, zowel regionaal als landelijk. Ook kwamen er mensen uit het hele land naar Twente om op de UT een congres te volgen. Zij moeten nu hun kennis elders ophalen.’
Ada Marres en haar collega’s werkten zeker 20 jaar in gebouw Vrijhof. ‘Aan de ene kant zijn we een vreemde eend in de bijt, maar we hebben hier op de UT zeker een plek verworven. Laatst hoorde ik bij een helpdesk iemand verbaasd roepen: ‘Hé? Houdt de Hoytema Stichting op te bestaan? Jullie zijn hier een vaste waarde!’ En dat klopt. Zo voelden wij dat ook altijd.’
