Ik ben niet de enige UT’er die zich rond de lunch aan de vier elektroden van Amnesty UTwente laat leggen. Drie andere ‘slachtoffers’ zijn al aangesloten op het apparaat en gaan daar elk op hun eigen manier mee om. Een student links lijkt het weinig te doen, terwijl een man rechts bij elke schok een gil laat ontsnappen.
Stephanie Esquivel van Amnesty meent dat ik lang genoeg heb gekeken en koppelt verslaggever en Men-Struatie-simulatie aan elkaar. Twee pads op de onderbuik, de twee andere op de onderrug. ‘Klaar voor?’, vraagt ze, zonder een antwoord af te wachten. De simulatie doet zijn werk en dat valt me alleszins mee. Een valse gedachte komt op: ‘Is dit het dan? Maken we ons hier zo druk over?’
Acne of migraine
Pas dan vertelt ze dat de simulator uit meerdere levels bestaat. ‘En dit is level één.’ Shit, te vroeg gejuicht. Ze schakelt door naar twee, iets later naar drie en vertelt ondertussen over het waarom van de actie en over hoe realistisch de simulator is. ‘Het laatste level – zeven – komt naar mijn mening aardig in de buurt, al blijft het oppervlakkiger dan de realiteit. En de simulatie duurt maar twee minuten, is stabiel en gaat niet gepaard met acne of migraine. En jij hoeft nu niet tegelijkertijd te sporten, studeren of te werken.’ Zo Stan, nu jij weer, denk ik.
Esquivel schakelt een versnelling bij. Hoewel ze duidelijk blijft vertellen, verdwijnt haar verhaal bij mij toch wat naar de achtergrond. Ik heb wat anders om me druk over te maken. De stoten in mijn onderrug worden intenser en ik voel de krampen ook in mijn bovenbenen. ‘Fuck!’, gooi ik eruit, terwijl we op level 6 afkoersen.
De laatste etappe is – hoe kort dan ook – allemachtig afzien. Alle vier de pads stoten intens in mijn romp, ik verkramp en een reflex maakt dat ik onhandig in elkaar duik. Ook krijg ik het bloedheet, terwijl Esquivel keuvelt hoe lekker zonnig het is tijdens het evenement. ‘Ik vind het mooi geweest’, roep ik met hogere toon dan ik van mezelf gewend ben, voordat ik eerst mijn rug losmaakt van de martelmachine. Daar haalt ‘level 7’ namelijk het felst uit.
Begrip
Een illusie armer, een ervaring en een flinke dosis begrip rijker, denk ik, terwijl de volgende proefpersoon – nu nog lachend – klaarstaat. De ervaring en het begrip, precies daar is het Amnesty om te doen vandaag, legt Esquivel uit. ‘Hier op tafel liggen flyers met mogelijke klachten die bij ongesteld-zijn komen kijken. Dat is niet voor iedereen hetzelfde, maar het is goed om daar een beeld bij te krijgen als je het totaal niet gewend bent’, zegt ze. En zo is het maar net.
Onderdeel van Sustainability Week
De Men-struation Challenge is onderdeel van de Sustainability Week. Hoewel de challenge daar niet zozeer over gaat, vraagt Amnesty gelijktijdig aandacht voor de impact van menstruatieproducten op het milieu. ‘We moeten blijven investeren in producten die milieuvriendelijk, comfortabel en toegankelijk zijn voor iedereen. Een duurder prijskaartje kan namelijk een belangrijke barrière zijn voor velen. Gelukkig zijn er op de UT gratis menstruatieproducten.’
Video: Een aantal jaren geleden lag presentator Humberto Tan aan een vergelijkbare simulatiemachine.
