Het had een van de mooiste en meest bijzondere momenten moeten worden in het leven van de UT-wetenschappers. Tijdens de bevalling van hun tweede dochter ging het echter acuut mis. UT-promovenda Sakshi Kannan kreeg een hartstilstand. Ze overleed op 11 januari in het Beth Israel Deaconess Medical Center in Boston, vlak voordat ze haar tweede dochtertje mocht verwelkomen.
Sakshi Kannan en Kannan Govindaraj verbleven al langer in Boston. Govindaraj is namelijk via een Marie Curie fellowship verbonden aan zowel de UT als Harvard. Sakshi reisde met hem mee en werkte ondertussen verder aan haar promotietraject aan de UT, bij de TNW-groep Developmental BioEngineering. Het plan was dat ze na anderhalf jaar met de kinderen naar Nederland zouden komen om hier het project van Kannan af te maken en voor Sakshi om haar proefschrift te verdedigen.
Haar begeleider, universitair hoofddocent Janine Post, spreekt van een ‘zeer harde klap’ voor haarzelf en haar collega’s. ‘Ik zie al mijn promovendi als mijn kinderen.’ Post begeleidde de promotietrajecten van zowel Govindaraj als Kannan. Govindaraj promoveerde in 2020. Jaren ervoor, toen het echtpaar vanuit India arriveerde in Enschede in 2014, ging Kannan in eerste instantie als vrijwilliger aan de slag bij de vakgroep. ‘Na ruim een jaar konden we haar gelukkig een promotieplek aanbieden’, zegt Post.
‘Super mom lab shero’
Met haar overlijden gaat een zeer geliefde collega verloren. ‘Ze was ontzettend toegewijd, warm en vriendelijk. Als wetenschapper was er geen afspraak waar ze zich niet aan hield. Ze was slim, communicatief sterk en had overduidelijk schrijftalent’, aldus Post. ‘Maar bovenal stond ze als collega altijd voor iedereen klaar. In mijn groep zijn altijd veel eerste- en tweedegeneratiestudenten aan de slag gegaan. Hoe talentvol en gekwalificeerd ze ook zijn, ze kijken vaak tegen een bepaalde achterstand aan. Maar Sakshi was er altijd om ze op weg te helpen.’
Dat haar inzet zo gewaardeerd werd, kwam tot uiting bij een afscheidsfeestje voordat het echtpaar vertrok naar Boston. Collega’s overhandigden Kannan een certificaat in UT-huisstijl, om haar de titel van ‘Super mom lab shero’ te overhandigen. Ze was namelijk moeder geworden tijdens haar promotietraject en was af en toe zelfs ’s nachts op de UT te vinden. Vanwege de aard van haar onderzoek – de invloed van de circadiaanse klok op het behoud van articulair kraakbeen en de ontwikkeling van artrose – moest ze elke vier uur metingen uitvoeren. Niet voor niets luidden de woorden op het ‘certificaat’: ‘Despite the thrill of pulling all-nighters, the anxiety of meeting deadlines, and having given birth, you have managed to keep your sense of humor and your sanity (mostly) intact. May this certificate serve as a reminder of your resilience, determination, and most importantly, your sense of humor, which has kept us all laughing even during the toughest of times’.
Geldinzamelingsactie
Naasten zijn een inzamelingsactie gestart voor Govindaraj en zijn dochters. Via Gofundme is inmiddels meer dan 58 duizend dollar opgehaald. Zoals op de actiepagina staat geschreven is het geld bedoeld voor de toekomst van weduwnaar en dochters. In de praktijk zal het geld hoogstwaarschijnlijk besteed moeten worden om de medische kosten te dekken, legt Post uit. ‘Je moet het in Amerikaans perspectief zien. Niet alles zal door de verzekering gedekt zijn. Sakshi moest met spoed naar een ander ziekenhuis vervoerd worden. En de baby is nu pas, na bijna een week, van de neonatale intensive care unit. Gezien de torenhoge zorgkosten in de Verenigde Staten verwacht ik dat het streefbedrag van 100 duizend dollar nauwelijks toereikend zal zijn. We hopen dat we het in ieder geval voor elkaar kunnen krijgen om Kannan zonder schulden door deze situatie te krijgen’, aldus Post.
Postume promotie
Sakshi Kannan stond op het punt om haar promotietraject af te ronden. ‘Er restte nog een manuscript waar ook andere promovendi bij betrokken zijn. Maar we waren al bezig met de planning om uiteindelijk richting de verdediging te gaan’, aldus Post. ‘Alleen de laatste puntjes op de i restten nog.’
Haar collega, hoogleraar Jeroen Leijten, kwam al snel met de suggestie om Kannan alsnog postuum de doctorsgraad te verlenen. ‘Dat zou formeel aangevraagd moeten worden door de familie’, vertelt Post, die zelf uitdrukkelijk de wens heeft om het werk van Kannan af te ronden. ‘Ik denk dat ze het zelf ook zou hebben gewild. Het is veelzeggend dat ze nog tot ver in haar zwangerschapsverlof bezig was met haar onderzoek. Ik wil het graag voor haar kinderen doen. Dat zij in de toekomst weten: dit heeft onze moeder gemaakt.’
