In 2009 werd de PvdUT opgericht uit onvrede over de beperkte invloed van UReka op het CvB. De nieuwe partij moest wél punten voor studenten gaan binnenhalen en had daar duidelijke ideeën over.
Dat was toen. Vandaag de dag blijkt de PvdUT nauwelijks anders te zijn dan de concurrent. Dat erkent ook PvdUT-lijsttrekker Teun Lassche (rechts op de foto). ‘Het is simpel. Zonder tweede partij zijn er geen verkiezingen en heb je als student geen invloed op wie je vertegenwoordigt. Dat is nu vooral nog de reden om mee te doen: we houden de democratie in leven.’ In de toekomst moet dat anders, vindt hij. ‘Het ontbreekt ons aan een vaste koers en we veranderen inhoudelijk nog ieder jaar. De komende tijd willen we onze beginselen helder krijgen, zodat daar meer lijn in komt. Voor nu en in de toekomst.’
Finn Sauer (links op de foto) is lijsttrekker van UReka en vindt een tweede studentenpartij niet noodzakelijk voor een democratische verkiezing van de U-raad. ‘Er zijn negen zetels en wij hebben vijftien kandidaten. In tegenstelling tot vroeger, zitten daar meer dan genoeg mensen bij die echt graag de U-raad in willen. Je kunt dus binnen onze partij kiezen voor een persoon.’ Zijn ambitie is om met UReka alle studenten te vertegenwoordigen. ‘Daarom ben ik blij met de evenwichtige samenstelling van onze lijst. Alle faculteiten staan er bij ons op.'
Inhoud
Inhoudelijk speelt bij UReka vooral de invoering van het Twents Onderwijsmodel (TOM). ‘Daar zijn we vooral de waakhond van het CvB. We letten op of er wel genoeg rekening wordt gehouden met het benodigde aantal extra studieruimtes, bijvoorbeeld. En ook belangrijk: de internationalisering. Als we inzetten op een internationale universiteit, moet ook de communicatie - tot aan de bordjes die lokalen aangeven toe - in het Engels worden weergegeven. Niet voor niets is ons verkiezingsprogramma in het Engels.’
Hoewel er in het programma van de PvdUT niets over internationalisering staat (maar bijvoorbeeld wél over het bevestigen van flyers aan fietsen), is ook dat niet echt onderscheidend, snapt ook Sauer. Maar het verschil zit ook niet zo zeer aan de kant van de inhoud, meent hij. ‘We proberen zo veel mogelijk meningen van de student te halen, bijvoorbeeld via Facebook. We gebruiken netwerken in de studentenwereld om te kijken wat er speelt.’ Opmerkelijk genoeg vindt ook Lassche dat de student via social media meer bij de U-raad betrokken moet worden. ‘Facebook, Twitter en de nieuwe website staan centraal in de campagne en daarna. We willen meer contact met onze eigen specifieke achterban.’
Als zowel in vorm als in inhoud de verschillen minimaal zijn, is het opmerkelijk dat het verschil in aantal zetels altijd zo enorm is. Lassche heeft wel een idee. ‘In mijn eerste jaren stemde ik ook ‘gewoon’ op UReka. Simpelweg omdat ze er om vroegen. Ze zijn groot, actief en zichtbaar. Later ben ik PvdUT gaan stemmen, omdat het belangrijk is tegenwicht te bieden met nieuwe initiatieven. Er is nu nog niet echt een verschil tussen de partijen. Ik had bij wijze van spreken ook voor UReka in de universiteitsraad kunnen zitten. Maar ik wil de PvdUT nu niet opgeven.’
