Al een paar jaar geleden vroeg Wijnant octrooi aan voor zogenaamde diffractoren die langs de wegkant in het wegdek worden aangebracht. Uit testen blijkt nu dat ze werken. ‘Diffractoren zijn een soort pockets van lucht, holle buisjes of sleuven’, legt de CTW-onderzoeker uit. ‘Ze buigen het geluid af naar boven in plaats van naar de zijkant. Het geluid gaat dus meer richting de vogels, dan naar de huizen die langs de weg staan.’
Samen met Eric de Vries, die de algemene leiding van de onderneming op zich neemt, richtte Wijnant de UT-spin-off 4Silence op. Komend jaar gaat dit bedrijf de diffractoren voor het eerst aanbrengen in een nieuwe weg. Bij Hummelo in de Achterhoek wordt een rondweg aangelegd die wordt uitgerust met de geluidreducerende diffractoren.
De allereerste proeven in Enschede op de Knalhutteweg lieten al een reductie van twee à drie decibel zien. ‘In plaats van twee precies dezelfde auto’s die langsrijden, is het alsof bewoners één auto horen langsrijden’, legt Wijnant uit. De spin-off 4Silence streeft ernaar een reductie van vier decibel te halen. Wijnant: ‘Dat is een heilig getal in de wegenbouw, omdat je een wegdek stil mag noemen als het vier decibel reduceert.’
De diffractoren zijn volgens Wijnant vooral geschikt voor provinciale wegen en snelwegen, omdat daar de huizen niet te dicht op de weg staan. Het geluid wordt afgebogen onder een hoek van zo’n dertig graden. ‘Als huizen dicht op de weg staan, hebben de diffractoren niet zoveel nut. Het geluid wordt dan afgebogen richting slaapkamer, en niet over het huis’.
In de bebouwde kom is het effect bovendien minder groot, omdat daar minder hard wordt gereden. Volgens Wijnant geldt: hoe hoger de snelheid, hoe dominanter het band-weglawaai. Als je met dertig kilometer per uur rijdt, hoor je voornamelijk de motor. De diffractoren buigen vooral het geluid af dat dicht bij het wegdek ontstaat, dat van de banden dus.
