‘Ik kan absoluut niet tegen liegen’

| Jelle Posthuma

We werken bijna iedere dag met ze samen, maar hoe goed kennen we de collega’s nu echt? U-Today is benieuwd naar de persoonlijke verhalen achter het ondersteunend- en beheerspersoneel en zet ze in deze rubriek ‘On the spot’. Aan het woord is Harold Borkent (50), teamleider Location Support van de dienst LISA.

Photo by: RIKKERT HARINK

Hoe lang ben je al werkzaam aan de UT?

‘Sinds 1991. Inmiddels alweer 28 jaar. Hoewel, er zit nog een verhaal aan vast. Ik ben begonnen bij ITC als een soort meewerkend voorman. Pas in 2010 werd ITC als faculteit officieel onderdeel van de UT. Als je het zo bekijkt, werk ik tien jaar op de UT. In mijn huidige functie geef ik leiding aan de werkplekondersteuners van LISA in de Horst, Citadel, ITC en Zilverling. Als leidinggevende ben ik one of the guys. Mij zal je niet snel in een net jasje zien.’

Ga je nog altijd met plezier naar je werk?

‘Absoluut. Ik zeg wel eens: als ik nog een keer mocht kiezen, dan zou ik voor hetzelfde werk gaan. De afgelopen tijd was onze dienst druk met de omzetting van Windows 7 naar Windows 10. Ook security houdt ons druk bezig, zeker na het voorval in Maastricht. Verder werk ik aan de Europese aanbesteding voor hardware en ook de jaargesprekken staan weer op stapel. Kortom, genoeg te doen. Ik ga van hot naar her op de campus. Dat past gelukkig bij mijn aard. Stilzitten is niets voor mij.’

Verliefd, verloofd, getrouwd?

‘Ik ben alweer 26 jaar getrouwd met Karin. We hebben een dochter Marsha van 21. Ze studeert HRM aan het Saxion in Enschede. We wonen met ons gezin in Vriezenveen. Daar ben ik geboren en getogen. Vanaf Vriezenveen is het een halfuurtje rijden naar Enschede. Dat vind ik niet erg, want als ik op tijd wegga ben ik voor de drukte op de campus.’

Wat doe je graag ter ontspanning?

‘Hoewel ik al vijftig ben, speel ik nog op het veld en in de zaal bij DETO, de voetbalvereniging van Vriezenveen. Mijn positie? In de spits. Vroeger was ik jarenlang topscorer. Naast het voetbal gaat bijna al mijn vrije tijd naar reizen met het gezin. Laatst waren we nog een weekje in Spanje. Ik ben meer van de natuur dan de cultuur. Drukte hoeft van mij ook niet zo. Vakantie is voor mij quality time met het gezin. Op het werk is het al hectisch genoeg, en dat is thuis niet anders. Mijn ideale vakantie bestaat vooral uit lekker relaxen.’

Als je dit werk niet zou doen, waar was je dan beland?

‘Vroeger waren er drie opties in Vriezenveen: vrachtwagenchauffeur, stukadoor of timmerman. Zo ging dat. Ook mijn vader zat in de bouw. Echt superhandig was ik niet. Ik kon kiezen tussen de middelbare technische school (mts) of het middelbaar economisch en administratief onderwijs (meao). Een meisje dat mij leuk vond, koos voor de meao. Toen ben ik haar achterna gegaan. Het is trouwens niets geworden tussen ons. Met de specialisatie informatica kwam ik via een studie in Deventer uiteindelijk terecht op de plek waar ik nu zit. Volgens mij maakt het niet zoveel uit waar je terechtkomt, als je het gezin maar op een goede manier kunt onderhouden. Tegelijkertijd vind ik salaris niet het belangrijkst. Ik zeg tijdens jaargesprekken vaak: als je rijk wilt worden, moet je niet op de UT zijn.’

Welke film maakte het meest impact op je?

‘Poeh, dat vind ik lastig. The Green Mile was een goede film. Soms liggen de emoties op de loer. Ik kan eerlijk gezegd al emotioneel worden van de Donald Duck. Volgens mij ben ik een gevoelsmens. Het rare is dat ik tegelijkertijd ook helemaal niet zo emotioneel ben. Toen mijn moeder in 2002 overleed, liet ik geen traan, terwijl ze heel belangrijk voor mij was. Dat geldt trouwens voor mijn hele familie.’

‘Ik ben een ander mens sinds het overlijden van mijn moeder. Veel vrijer. Kijk, Vriezenveen is een protestantse gemeente. Vroeger gingen we op zondag naar de kerk, dat deed je gewoon. Sinds het overlijden van mijn moeder ga ik daar vrijer mee om. Niet dat ik nu een losbol ben, maar ik kan alles beter relativeren. Nu ga ik gewoon naar de voetbal op zondag. Mijn moeder had het ook toen haar moeder overleed: ook zij werd rustiger en ging meer relativeren.’

Waar heb je eigenlijk een hekel aan?

‘Niet aan heel veel dingen. Maar ik kan absoluut niet tegen liegen. Ik ben zelf ook recht voor z’n raap. Een vriend van me lag ik een scheiding en kwam een paar avonden langs om te praten. Toen merkte ik dat er iets niet klopte, iets wat hij niet aan mij vertelde. Het bleek dat-ie zelf vreemdging. Daar moet je bij mij niet mee aankomen. Eerlijk duurt het langst. Het is een spreekwoord dat mij aanspreekt. Als leidinggevende probeer ik ook altijd eerlijk te zijn. Ik wil mezelf – ondanks mijn kale hoofd – in de spiegel kunnen aankijken.’

Staat er nog iets op je bucketlist?

‘Een soort verkapte hobby van mij zijn auto’s en motoren. Op vakantie huur ik altijd een mooie auto. Ik zou nog eens een Audi RS5 willen bezitten. Op dit moment nog onbetaalbaar natuurlijk. Daarom staat-ie ook op mijn bucketlist. Er moet wat te wensen overblijven.’

Tot slot, als je collegevoorzitter zou zijn voor een dag, wat zou je veranderen?

‘Ik zou de UT verder internationaliseren, het hier nog aantrekkelijker maken voor studenten uit het buitenland. Volgens mij moeten we een leading internationale universiteit worden, een beetje zoals Harvard of MIT. Iedereen zou de UT moeten kennen. Maar ik weet ook wel: dat red je niet in één dag, om over de benodigde ruimte nog maar te zwijgen.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.