'Ik mis onderwijskunde'
Graag wil ik als student onderwijskunde nog reageren op deze discussie. Niet alleen namens UReka of de URaad, maar vooral namens mezelf en hopelijk ook voor de studenten onderwijskunde die de UT rijk is. Immers ben ik het gehele jaar aangekeken wanneer het op Onderwijskunde aankwam. Zo ben ik door Frits (Lagendijk - voorzitter U-raad, red.) zelfs miss onderwijskunde genoemd. Graag zou ik deze titel aannemen, maar dan wel met één S. Ik mis onderwijskunde.
Want hoewel we blij mogen zijn met een voortzetting van onderwijskunde en het overleven van onze master, zal de bachelor zeker wel gemist worden. Los van alle roddels, verhalen of gevoelens is Onderwijskunde als een goed aangeschreven studie gewaardeerd door de keuzegids, studenten en het bedrijfsleven.
Helaas heeft dit het college niet kunnen overtuigen tot extra waardering in de vorm van een compliment of extra voorlichting. Nee het gevoerde beleid is gelukt en de toekomst van onderwijskunde werd een selffulfilling prophecy. Waar de UT in 2011 nog 11 procent bezat van het marktaandeel was dat in mei nog maar 7%. Om het wat duidelijker te stellen: landelijk lopen de aanmeldcijfers bij onderwijskunde met ‘maar’ 3% terug, op de UT is 37% geweest. En hier kom ik dan ook bij het punt waar wij bij de discussie over onderwijskunde het lastig hebben gehad. Op grond van de gepresenteerde gegevens, de argumenten waar we ons niet in konden vinden, de verduidelijkende gesprekken waar gevoelens overduidelijk de boventoon voerden konden wij, en kunnen sommigen van ons, ons niet vinden in het instemmen met afschaffing van de bachelor onderwijskunde om deze genoemde redenen.
Desondanks stegen de discussies al snel boven dit punt uit. Had het nog wel zin om niet in te stemmen met het besluit? De aanmeldcijfers zijn te laag en zullen nog lager worden. Want ook landelijk is een afname te herkennen. Het was volgens ons de keus: laten we onderwijskunde uitsterven of zoeken we een mogelijkheid voor overleving. Want dat Twente de enige overgebleven zelfstandige studie onderwijskunde in Nederland zou kunnen en willen huisvesten is niet aan bod geweest.Voor velen van ons is dit plan een ‘second best choice’ want natuurlijk zien we liever niet iets gaan waar we aan hechten en vele van ons ook voor hebben gevochten. Desondanks zit ik hier niet meer voor mezelf, ik zal zelf ook niet voor hogere aanmeldcijfers van de master Onderwijskunde zorgen. En omdat ik weet dat dit idee gedragen wordt binnen de faculteit en de vakgroep zet ik me over mijn eigen wensen heen en gun ik dit plan een toekomst op de UT.
Desondanks blijft dit een gevoelskwesties en verzakt men daarbij vaak snel in verwijten of anderszins meespelende gevoelens. De rector heeft zelfs aangegeven dat de onderwijskundigen volgens hem in de rouw zaten. Wellicht is het in die achtergrond handiger om niet tot dit punt te komen. Maar het proces is van groot belang geweest in deze discussie en dit proces is volgens ons niet goed verlopen. Het lijkt alsof het afschaffen van Onderwijskunde een bestuurlijk besluit is wat onderbouwd is met bij elkaar geraapte argumenten. Dit omdat er in het verleden keuzes zijn gemaakt, voortijdige conclusies zijn getrokken, uitspraken zijn gedaan in het openbaar en er ontstonden lekken richting de media.
Desondanks liet het besluit over onderwijskunde lang op zich wachten en heeft de universiteitsraad zelf een brief naar het college geschreven om te vragen wanneer dit verwacht kon worden. Alleen al vanwege deze procesgang zouden sommige niet willen instemmen. En volgens mij is de belangrijkste vraag in deze besluitvorming overgeslagen. De vraag waarom we onderwijskunde zouden afschaffen is veranderd in de vraag: Hoe kan onderwijskunde nog een doorstart maken op de UT?
Petra van Waarden is fractievoorzitter van studentenpartij Ureka in de universiteitsraad en student van de bachelor onderwijskunde.
