Deze mannen en vrouwen proberen met informatie-, advies- en instemmingsrecht zo goed en kwaad als het kan de stoomboot die de UT heet te controleren. Soms door bij te sturen, soms door op de rem te trappen.
Laten we niet denken dat Den Haag de medezeggenschap meer macht heeft gegeven. Wacht even. Den Haag heeft dat wel gegeven, als uitvloeisel van de studentenrellen van weleer, maar met de invoering van de Wet Modernisering Universitair Bestuur in 1997 is dat toch weer een stuk minder geworden.
Dat is jammer, want hoewel ik denk dat het primaat van bestuur bij het college moet liggen, denk ik dat medezeggenschappers, zeg maar de mensen van de straat, regelmatig beter zicht hebben op wat er gaande is binnen de organisatie. In het algemeen dénk ik dat, bij de Universiteit Twente specifiek weet ik dat.
Ik hoef maar onderwijskunde te noemen als voorbeeld. Ergens in de tijd is bij het CvB het idee opgeborreld dat de bacheloropleiding onderwijskunde zoals we die hebben/hadden op de UT niet meer verder kon. Vanaf dat moment zijn de oogkleppen op gegaan, alles wat vanuit de onderwijskundigen en medezeggenschap naar voren is gebracht is direct afgedaan door het college. Het kan best dat het CvB op sommige punten heel valide argumenten heeft, maar echte discussie hebben ze nooit willen of durven voeren. En waarom zouden ze? Kijk maar wat er onlangs gebeurt is, de bachelor is afgeschaft, ze hebben hun winst behaald. Niemand weet echt waarom, maar de URaad kon eigenlijk niet anders, ze mist er de macht voor.
Goed. Het is interessant om even in te zoomen op hoe er überhaupt zoiets als medezeggenschap is ontstaan. Het is nu zo'n vijftig jaar geleden, in de jaren zestig, dat studenten in opstand kwamen tegen het universiteitsbestuur, de oude professoren die wel even bepaalden wat wel en niet goed was voor de universiteit. Het gros hier zal 'Onder Professoren' van Hermans hebben gelezen, een sleutelroman dat als setting een studentenprotest heeft, waar we ook de kneuterigheid van professoren (hoewel dat tegenwoordig natuurlijk allemaal heel anders is) leren kennen. Maar goed, protesten dus.
Misschien zit daar wel de oplossing is, misschien moeten we, als we ons als universitaire gemeenschap willen laten horen, weer wat rebelser worden. Ik heb alvast een paar dingen bedacht:
- We slopen de waterhuishouding op de UT, pure oer-Hollandse inundatie
- We stelen alle Toga's en wassen ze heel heet, zodat ze veel te klein worden
- De andere kant op strooien we Pokon of andere groeimiddel over alle nanodeeltjes, zodat die micro worden en al doende leggen we het onderzoek plat
- Als dit nog niet genoeg is kidnappen we gewoon het CvB en sluiten we ze op in de Bastille, daar is toch zat ruimte. Kardinaal de Richelieu is vast bereid uit te leggen hoe dit verder werkt.
Vanaf nu geen instemming meer dus, maar aksie met K S.
Medewerkers en studenten hebben hierbij niets te verliezen dan hun ketenen. Zij hebben een wereld te winnen. Medewerkers en studenten aller faculteiten, verenigt U!
Beer Sijpesteijn is student technische informatica, voormalig studentlid van de Uraad, en columnist bij UT-Nieuws. Hij las deze column voor tijdens een talkshow over de verkiezingen van de Universiteitsraad op dinsdag 22 mei.
