Oktober 1976: UT-student sleept CvB voor rechter

Klaarwater, student werktuigbouwkunde, was in zijn studiejaren in Twente al een verzamelaar. Van oldtimers, maar ook van scooters en auto-onderdelen. Hij overleed op 27 november 2013 op 65-jarige leeftijd. Goede vriend Steven-Jan Gerritsen, UT-alumnus, blikt terug: ‘Paul had een enorme collectie. Voor de één oude zooi, voor de ander antiek. Hij zag waarde in dingen, die anderen aanzagen voor rotzooi. Precies daar lag de crux in dit verhaal.’ Gerritsen kwam een aantal jaren later dan Paul naar Twente, maar leerde hem goed kennen bij zeilvereniging Euros.

Museumstukken

Maar waarom daagde Klaarwater het CvB voor de rechter? In 1973 was de inventaris van de fietsenstalling naast zijn campusflat ongevraagd geruimd door huisvestingspersoneel. Zijn daarin opgeslagen boedel omvatte het motorblok van een Fiat Topolino, bouwjaar 1954 en de brug van een Simca Aronde. Museumstukken in de ogen van Klaarwater met een gezamenlijke waarde van 750 gulden. Zijn dierbare objecten – oud roest volgens de THT – belandden tijdens zijn stageperiode op een vuilstort in Delden, waar later niks meer van te vinden was.

Het THT-bestuur ging niet in op Klaarwaters herhaalde eisen tot schadevergoeding, dus besloot hij zijn rechtsbijstandsverzekering aan te spreken. Met succes, want de Almelose kantonrechter bepaalde in maart 1977 dat de THT hem 300 gulden schadevergoeding moest betalen en 120 gulden als bijdrage in de kosten van de rechtszaak. In de tussentijd vulde Klaarwater zijn collectie aan met meer stukken, maar uit veiligheidsoverwegingen plaatste hij de collectie niet meer op de campus, maar in een afsluitbare garagebox in Hengelo.

Portugal

Dat Gerritsen - en niet Klaarwater - terugblikt op de rechtszaak, heeft een tragische aanleiding. De verzamelaar overleed in november 2013 vrij plotseling aan een hersentumor, slechts een paar weken na een emigratie naar Portugal. ‘Paul heeft heel zuinig geleefd. Hij is altijd blijven wonen in zijn Hengelose studentenhuis. Met een erfenis kocht hij vlak voor zijn overlijden een bouwval in Portugal. Of dat af was? Nee, maar wel bewoonbaar. Vier weken na zijn verhuizing keerde hij verward terug. Met een hersentumor, zo bleek. Hij is nog geopereerd, maar overleed niet veel later’, aldus Gerritsen.

Coen Klaarwater (80) herkent de woorden van Gerritsen over zijn jongere broer. ‘Paul was heel principieel. Ik was in die jaren van de rechtszaak al jurist, maar Paul heeft nooit bij mij aangeklopt voor advies. Hij wilde dat zelf oplossen en dat tekende hem. Onze levens zagen er totaal verschillend uit. Zeilen was zijn grootste passie, al kon hij daar zakelijk geen slag uit slaan. Paul was geen commerciële jongen. Met zijn laatste centen ging hij naar Portugal, maar helaas heeft hij daar nooit van kunnen genieten.’

Volgens Gerritsen was Paul Klaarwater een enorme liefhebber van materiaal. Niet alleen van auto-onderdelen, maar ook van boten. Bij zeilvereniging Euros ging hij veel om met Wiebe Draijer, oud-rector van de UT. ‘Die twee konden onwijs goed met elkaar. Bij Euros vertelde Paul het verhaal van de rechtszaak regelmatig. Inmiddels kon hij er zelf ook om lachen, al was dat anders toen hij ontdekte dat zijn stukken weg waren uit de garagebox. De Simca Aronde (foto) waar hij aan sleutelde, rijdt overigens nog steeds en dat is de enige in Nederland.’

Klaarwater en Gerritsen vonden elkaar in het botenbouwen. Paul was daar zo druk mee, dat zijn studie er flink onder te lijden had. Afstuderen in Twente deed hij dan ook niet. Gerritsen, Klaarwater en een paar anderen bouwden – naar ontwerp van Klaarwater – een boot na hun studiejaren. Die vaart nog steeds. ‘Een mooie herinnering. Zijn plan was om commercieel boten te gaan bouwen, maar die wens is nooit helemaal uitgekomen. Later begon hij met Kees Koek een zeilwinkel onder de naam Koek & Klaarwater. Omdat het voor beiden aantrekkelijker was om zelfstandig door te gaan, gingen ze uit elkaar, maar beiden behielden ze de naam Koek & Klaarwater, omdat het zo lekker bekte.’  

Klaarwater was naast verzamelaar, zeiler, muziekliefhebber en botenbouwer ook voorzitter van de Topolino Club en fanatiek judoka. Hij blijft vermoedelijk de enige UT-student ooit die zijn studie niet afrondde, maar wel een rechtszaak won van het college van bestuur.