Het kan verkeren. De UT veranderde deze week van de ‘most welcoming university’ in een universiteit waar een thuisblijfadvies voor internationals geldt. Honderden buitenlandse studenten die nog geen kamer in Enschede of omstreken vonden, kregen één week voor de Kick-In via een brief te horen dat ze maar beter niet aan hun studie kunnen beginnen. Medewerkers en studenten van de UT noemen het op Facebook een ‘schandalig advies’.
Hoe heeft het zover kunnen komen? De universiteit noemt de verziekte woningmarkt als belangrijkste oorzaak. De vraag naar studentenkamers overstijgt dit jaar simpelweg het aanbod. Net-afgestudeerden komen niet aan een betaalbaar huurhuis of een fatsoenlijke koopwoning, en blijven langer in hun studentenkamer zitten. Gevolg: de doorstroming stokt. Wie zich een beetje verdiept in de huidige crisis op de huizenmarkt, weet dat er geen snelle oplossing voorhanden is.
De UT wijst daarmee naar de (lokale) politiek. De gemeente moet uiteindelijk voor betaalbare woningen zorgen en de woningmarkt reguleren. Deels klopt deze constatering. De UT mag haar onderwijsmiddelen immers niet of nauwelijks inzetten voor de huisvesting van studenten. Voor de universiteit is het bijbouwen van studentenhuisvesting uit eigen zak geen optie.
Maar waarom komt de waarschuwing aan internationale studenten één week (!) voor het begin van de Kick-In? Het kamertekort is tenslotte alles behalve een konijn uit de hoge hoed. Ieder jaar zijn er signalen over studenten die wanhopig zoeken naar woonruimte, al kwam Enschede er in vergelijking met andere studentensteden altijd goed vanaf. 'Tentenkampen komen hier niet', schreven we in 2018 over de situatie in Twente.
Tot dit jaar. Want ondertussen groeide de UT als kool. In 2016 stonden er nog geen 10.000 studenten ingeschreven aan de universiteit, in 2021 passeert de UT de 13.000 (als de studenten tenminste niet in hun thuisland blijven, omdat ze hier geen kamer kunnen vinden). Zonder noemenswaardige uitbreiding van de wooncapaciteit, mag een tekort aan kamers dan niet als een verrassing komen.
Ongetwijfeld is de universiteit al tijden in gesprek met lokale vastgoedondernemers en de gemeente. Maar toekomstige internationale studenten wisten ondertussen van niets. Zij kregen maanden geleden een hartelijke uitnodiging in de bus: kom hier studeren – we zijn zelfs volledig Engelstalig! Nu het feest op het punt van beginnen staat, blijkt er helemaal geen plek te zijn en mogen de eerstejaars naarstig op zoek naar een ander feestje.
De UT noemt het een ‘eerlijk’ en ‘realistisch’ advies, en daar valt weinig op af te dingen. Maar het advies komt wel véél te laat. Waarom is er niet eerder actie ondernomen? Waarom is de eerlijke en realistische boodschap niet aan de studenten gegeven toen ze zich aan de universiteit inschreven, of de voorlichtingsdagen bezochten? Nogmaals: deze crisis op de huizenmarkt kwam niet als een konijn uit een hoge hoed.
Ook gooit de UT het bijltje er wel heel snel bij neer met dit advies. Kunnen we de studenten echt niets bieden? Of zoals een alumnus ons mailde in een reactie naar aanleiding van het stuk: ‘Voor een ondernemende universiteit is dit advies ronduit beschamend. […] Het is nu tijd om met oplossingen te komen. Er is geen tijd te verliezen. Niet lullen, maar poetsen, dus.’
