‘Wat ik doe, is dingen vervormen. Ik maak kleine dingen groot, combineer vormen met elkaar en verander vormen. Als het me niet bevalt, dan pas ik het aan. Zo kan iets uit meerdere onderdelen bestaan en kun je er je eigen invulling aangeven’, legt Adema uit. Dat deed hij met zijn recentste werk Fragmented Appaerances, bestaande uit een ouderwetse bromtol. Een uit de kluiten gewassen bromtol welteverstaan. ‘Ik hou heel erg van tegenstellingen. Normaal tolt een tol heel snel, deze gaat langzaam. Het speelgoed is beplakt met vlijmscherp glas. Het ziet er liefelijk uit, maar het is eigenlijk heel scherp. Ik moest veel experimenteren. Het glas op de tol is zwaar, afkomstig van spiegels. Het was zoeken om de juiste lijm te vinden. Die moest bestand zijn tegen koud en warm weer, want ik wilde ermee langs verschillende festivals. Daar moet je dan goed over nadenken’, legt hij uit.
‘Heel speciaal’
Fragmented Appearances was al op veel plaatsen te bewonderen, maar de huidige locatie is voor Adema extra bijzonder. ‘Eigenlijk besefte ik het me niet eens zo, totdat ik weer rondliep op de campus. Mijn oude universiteit is behoorlijk veranderd. Maar, het is heel leuk om alles weer te zien. Heel speciaal’, glimlacht Adema.
Hoewel het beroep kunstenaar misschien niet in de lijn der verwachting ligt bij zijn studie werktuigbouwkunde, kan hij er toch veel van zijn kennis in kwijt. ‘Ik deed de studie vooral vanwege het ‘maken’. Dat sprak me aan, dat toepassingsgerichte. En dat zie je ook terug in mijn werk. De bromtol is helemaal zelf gemaakt. Er zitten veel werktuigbouwkundige delen in. Voor het mechanische deel kon ik op mijn studie terugvallen.’
Het werk van Adema combineert beweging, licht en geluid. ’Je hoort verschillende tonen en geluiden waarvan ik de meeste zelf maakte. De zoem die je hoort is van een bromtol; dat geluid heb ik vervormt. Ook hoor je het breken van glas. Ik heb spiegels op de grond gesmeten. Die glasscherven die op elkaar vallen, dat hoor je. De hoge tonen zijn van het wrijven op glazen’, zegt de kunstenaar. ‘Je moet niet bang zijn om te zoeken en experimenteren. Mensen zien verschillende dingen in mijn werk, ze geven er zelf invulling aan. En dat is leerzaam. Iets hoeft niet te zijn zoals je op het eerste gezicht ervaart’, besluit Adema.
Fragmented Appaerances is tot en met 17 september te zien in de kleine expositieruimte van de Vrijhof.
