Op een steenworp afstand van de campus, aan het Twentekanaal, bevindt zich het watersportcomplex. Het is het thuishonk van zowel de zeilvereniging, kanovereniging als de roeivereniging van de UT, allen vernoemd naar de Griekse oostenwindgod Euros. In deze aflevering staat de schijnwerper op de roeiers van Euros.
Enthousiasme, gezelligheid en activisme
Het complex oogt buitengewoon geoutilleerd. De roeiers hebben beschikking over een eigen boothuis, krachthonk, een ruim opgezette bestuurskamer en een eigen sociëteit, ‘De Sevende Camer’. Tel daar het wagenpark bij bovenop, met een felgroene Euros-bus, drie botenwagens en een limousine waar het bestuur zich in vervoert, en het geheel is bijna jaloersmakend.
Maar het zijn niet zozeer de faciliteiten die de Drienerlose Roeivereniging Euros maken wat het is, blijkt uit de woorden van voorzitter Cas Weernink. Het zijn de leden. ‘Het is een erg hechte vereniging, met veel enthousiasme, gezelligheid en activisme.’ Met name dat laatste is waar de vereniging op drijft. ‘We hebben ruim 350 leden, waarvan de meesten actief zijn. Er moet veel georganiseerd worden. Denk aan materiaalreparatie, bootvervoer – zelfs één keer per jaar naar Venetië, een kledingcommissie, een sponsorcommissie, een introcommissie en een commissie voor onze eigen wedstrijden: de Knorrensteijn Memorial Regatta en de Grolsch Euros Drienerlo Regatta… Dat is ook een van de mooiste aspecten aan de vereniging. Je kan heel veel doen om jezelf te ontwikkelen, dat hoeft niet alleen in het roeien te zijn.’
Studentensport en teamsport
Maar de roeisport blijft de verbindende factor. ‘Het is dé studentensport’, weet de Euros-voorzitter. ‘Bijna iedereen die lid wordt, heeft daarvoor nog nooit geroeid – hooguit op een ergometer in de sportschool. Maar dat is ook een van de mooie kanten eraan: je gaat qua kracht en techniek met sprongen vooruit.’ Zo kent Euros ook een selectie wedstrijdroeiers, te herkennen aan een rood-witte bies op hun schouder. ‘Roeien kan bij ons op alle niveaus. De wedstrijdroeiers hebben zelfs een professionele trainer en trainen acht à negen keer per week. Dat vraagt wel commitment, natuurlijk. Maar het mooie van roeien is dat het een teamsport pur sang is, ongeacht je niveau. De boot gaat alleen hard, als je met z’n allen samenwerkt.’
Veelzeggend voor het clubgevoel van Euros was het evenement van afgelopen zaterdag, de Knorrensteijn Memorial Regatta. Op de twintigste editie kwamen uit heel Nederland honderden studenten af. Niet alleen een immense logistieke operatie, waar maanden voorbereiding aan vooraf gaan. De wedstrijd is ook een hommage aan het absolute hoogtepunt in het verleden van D.R.V. Euros. ‘In 1995 won Euros de Varsity, de eerste en enige keer dat we de grootste studentenroeiwedstrijd van Nederland wonnen’, weet Tibor van Maas van de Regattacommissie.
‘Knorrenvereniging’
Specifieker is de Knorrensteijn Memorial Regatta een directe verwijzing naar Huize Knorrensteijn. ‘Daar woonden toentertijd de wedstrijdroeiers van Euros’, vertelt Van Maas. ‘Onder andere Niels van Steenis, die onderdeel uitmaakte van de Oude Vier die de Varsity won en een jaar later Olympisch goud, woonde in Huize Knorrensteijn. Op een gegeven moment moest het gebouw tegen de vlakte. Daarom is deze wedstrijd opgezet ter ere van het huis en zijn bewoners. En het blijft prachtig dat wij als totaal onderschatte knorrenvereniging toen de Varsity wonnen.’
‘Knorrenvereniging’, het is de term die corporale roeiverenigingen gebruiken voor een vereniging als Euros, waarbij Knor staat voor Kent niet onze regels. ‘Landelijk gezien is roeien niet zo’n grote sport’, vertelt Weernink. ‘Maar als studentensport heeft het volop historie en bijbehorende tradities. Tja, er zijn verenigingen die het onderscheid belangrijk vinden en dat blijven benadrukken. Maar we hebben de term in zekere zin omarmd. We zien het niet als een scheldwoord, we zijn er juist trots op.’
Foto's door Lars Boertjes, D.R.V. Euros FotoCie.
Groene jasjes
Het is ook niet dat Euros geen tradities heeft, integendeel. Zo kent de vereniging allerlei studentikoze gebruiken en tradities: geschillen en meningsverschillen los je brassend op, je haalt nooit slechts één biertje aan de bar, er is een eigen verenigingslied en een introductieperiode van vier weken (de NIKE). Ook kent de vereniging verticale verbanden (met per jaar een nieuwe lichting) en eigen roeidisputen.
En dan zijn er nog de groene – vaak vieze – jasjes. ‘Op de dag van je inauguratie moet je zelf zorgen dat je een groen jasje hebt geregeld, of die nou uit de winkel, van Vinted of de kringloop komt. Daar zet je dan zelf de E van Euros op’, zegt Weernink. ‘Dat jasje gaat overal mee naartoe. Hoe viezer en hoe kapotter het jasje, hoe meer je meegemaakt hebt, is de vuistregel.’
