Om de olifant in de kamer niet onbenoemd te laten: Hardboard ligt nogal ver landinwaarts voor een windsurfvereniging. Groot is het contrast tussen de luwte van de Drienerlose bossen en de ongetemde, soms meedogenloze zee. ‘Dat klopt’, zegt voorzitter Robert Bast. ‘Maar we hebben niet voor niets een vervoerscommissie en twee voertuigen: onze groene bus – de Hulk – en de silver surfer.’ ‘Bovendien’, vult collega-bestuurslid Marije Kok aan, ‘hebben we twee sporten die we in Enschede kunnen beoefenen: we doen aan wakeboarden op het Rutbeek en we skaten bij de Performance Factory.’
Want hoewel DWV formeel staat voor ‘Drienerlose Windsurf Vereniging’ sinds de oprichting in 1987, beperkt de vereniging zich allesbehalve tot het windsurfen. ‘Alleen in een deel van de naam en in de statuten komt het nog terug’, zegt Bast. Door de jaren heen voegde de vereniging namelijk volop sporten toe aan haar palet: kitesurfen, wakeboarden, golfsurfen, skateboarden en in de wintermaanden snowboarden en skiën. ‘Gelukkig is Hardboard in die zin wel een toekomstbestendige naam gebleken’, constateert Bast.
Surfclausule
Anno 2023 telt het springlevende DWV Hardboard welgeteld 140 leden, twintig commissies en drie materiaalopslagruimtes, aan de Calslaan, Campuslaan en op de parkeerplaats naast de atletiekbaan. Dat is geen overbodige luxe met zoveel sporten. En het heeft nog een ander bijkomend voordeel, zegt Kok. ‘Sommige sporten die we aanbieden hebben een wat hoger instapniveau. Dan helpt het dat je niet zelf al dat dure materiaal hoeft aan te schaffen. Voor de prijs van twee biertjes per maand kun je lid worden en gebruikmaken van al het materiaal wanneer je wil.’
Immers, staat er wind, dan zoeken de Hardboard-leden het water op. Zoals tijdens de voorjaarsstorm van afgelopen week. ‘We zijn toen met een groepje naar het Markermeer gereden, met leden van allerlei niveaus’, zegt Kok. ‘Sommigen zoeken de adrenaline op, doen tricks of springen tot acht meter hoog springen met een windsurfsetje, maar we hebben ook beginners die rustig aan dingen aan het leren zijn.’ ‘We hanteren zelfs een zogeheten surfclausule binnen de vereniging’, vult Bast aan. ‘Als het waait, dan kun je bijvoorbeeld niet naar een vergadering. Het is gewoon heerlijk om even weg te zijn, of je gaat voor de adrenalinekicks of gewoon rustig wil surfen. Zelfs een beetje dobberen kan al een gevoel van tevredenheid en vrijheid geven.’
Saamhorigheid
Door het jaar heen organiseert de vereniging tal van activiteiten: een introductieweekend na de Kick-In, wintersportweekenden, een surftrip naar Portugal, een vaste wekelijkse borrelavond bij San Remo (‘we hebben best veel gezelligheidsleden’) en – soms spontane – surfdagen, die vaak aanvoelen als een soort minivakantie, volgens de bestuursleden. ‘Je vertrekt ’s ochtends vroeg en bent pas laat op de avond terug in Enschede. Het is altijd een stukje rijden natuurlijk’, vertelt Kok. ‘Maar zijn juist die lange ritten die zorgen voor de gezelligheid. Als je twee uur lang met elkaar in de auto zit, ontstaat er vanzelf wel saamhorigheid. Je bent op elkaar aangewezen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat we een ontzettend hechte vereniging hebben, waarbij iedereen kan aanhaken.’
Wat de saamhorigheid des te meer aanwakkert, is het gebrek aan competitie. ‘Onze leden kunnen meedoen aan wedstrijden als ze willen, maar intern hebben we eigenlijk alleen een wakeboardcompetitie’, aldus Kok. ‘Daarin hebben we niet alleen een prijs voor beste trick, maar ook voor beste outfit en beste val.’ ‘Natuurlijk schept iemand weleens op over hoge sprongen en tricks, dat hoort erbij’, zegt Bast. ‘Maar wat je vooral ziet bij Hardboard, is een soort onderlinge gunfactor; dat iemand na een waardeloze dag uiteindelijk alsnog die ene trick uitvoert, dat is écht genieten. Het zijn individuele sporten die we beoefenen, maar dat doen we samen.’
