Het is ongetwijfeld een van de meest blitse studentenauto’s van Enschede: de nieuwe bolide van dispuut Thoridor. In de volksmond ook wel de Thorbak genoemd. Deze BMW 5-serie is de vervanger van een degelijkere Honda Civic. Die werd afgedankt toen de sleutels in een klimbos kwijtraakten en het vervangen van de sloten vele malen duurder zou zijn dan de auto waard was. De destijds toegevoegde snufjes als een spoiler en ingebouwde megafoon met bijbehorende kreungeluiden hadden de marktwaarde geen goed gedaan.
Volgens wagenbeheerder ‘Bilenpark-Forvaldor’ Pieter Hes kleefden er wel wat nadelen aan de spoiler. ‘Bij de montage was een lekkage ontstaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Een stukje onhandiger was dat er bij honderd kilometer per uur zo veel downforce op de achterkant ontstond, dat de voorwielen nauwelijks nog grip hadden. Voor de chauffeur niet zo comfortabel, voor de rest des te meer reden hem op te jutten door te rijden.’
De Thorbak heeft volgens de mannen van Thoridor altijd voorrang
Er moest dus een nieuwe ‘bak’ komen. Een oud-lid van Thoridor wilde wel doneren, maar dan moest het wel een spreekwoordelijke dikke BMW worden. Zo geschiedde. Hoewel er al 280 duizend kilometer op de teller staat, hoopt Thoridor ‘m nog een paar jaar te kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld om twintig kratten bier te vervoeren naar borrels op het Rutbeek of disputen in andere steden te bezoeken. De winst van de rally in het teken van het zevende Taste-lustrum werd onlangs ook aan de palmares toegevoegd.
Of de nieuwe Thorbak ook nog gepimpt wordt met spoiler en megafoon? Wagenbeheerder Hes houdt de BMW liever studentikoos netjes, waarvoor een levensgrote bestickering volstaat. Als het wettelijk gezien zou mogen, had hij de spiegels er wel vanaf gehaald, want de Thorbak heeft volgens de mannen van Thoridor altijd voorrang.
Als er in je studentenhuis een ingebouwde bar staat, is het wel zo handig als je de bierfusten daarvoor zelf kunt inkopen en verplaatsen. Dat is dan ook de hoofdfunctie van de Boskampmobiel van Huize de Boskamp. De aankoopsom à 1000 euro voor deze Renault Megane uit 1998 was snel bij elkaar: in de kelder stonden nog wel veertig lege fusten met genoeg statiegeldwaarde.
Volgens bewoner Joep Alink is dit voorlopig niet de laatste in het lange rijtje huisauto’s. ‘Jongere huisgenoten moeten altijd nog even leren hoe een benzineauto rijdt. Zo verslijten we aardig wat koppelingsplaten. Op het dashboard van de huidige mobiel branden ondertussen dan ook meer lampjes dan in een kerstboom. Maar het is niet altijd de aandrijving die het begeeft. Iemand brak eens dronken de binnenspiegel af. Nou houden wij wel van klussen, dus we draaiden onze hand niet om voor een simpele herbevestiging. Toen daarbij de hele voorruit sprong, was het weer tijd voor een nieuwe mobiel.’
Een auto in ruil voor het statiegeld van veertig lege fusten
Hoewel er ‘slechts’ 115 duizend kilometer op de teller staat, is er dus altijd een kans aanwezig om langs de weg te stranden. De Renault komt dan ook niet vaak buiten de stad. Als het weer tijd is om met een aanhanger erachter naar Gronau te rijden voor een voorraadje fusten, is het altijd wel spannend of de Boskampmobiel heelhuids terugkomt.
Dat er een vloek lijkt te rusten op het verlaten van Enschede, bleek ook toen een bewoner de auto had gereserveerd om ermee naar de Randstad te rijden voor een sollicitatie. Een breed lachende Alink herinnert zich: ‘Toen hij ’s ochtends vroeg wilde vertrekken, stond de wagen niet op wielen maar op kratjes. Wat bleek: een bevriend studentenhuis was nog eerder opgestaan om de banden letterlijk warm te houden. Probeer dan maar eens uit te leggen waarom je te laat bent voor je sollicitatie.’
Veel studentenbesturen in Enschede lopen wel eens rond in driedelig pak, maar er zijn er weinig die zich bij die gelegenheden laten vervoeren in een limousine. De senaat van Audentis heeft dat voorrecht wel en verschijnt dan graag ten tonele in hun Senaatsbak. Vier jaar geleden kopten ze deze Cadillac Moloney 60 Brougham op de kop, inclusief ingebouwd tapijt, minibar en televisie. Om de chique uitstraling van de Senaatsbak te behouden, zijn er geen verdere oppimpplannen.
Een limousine inclusief tapijt, minibar en baksteen-televisie
Die moeite kan beter gebruikt worden voor het nodige onderhoud. Er staat namelijk al ruim 235 duizend kilometer op de teller, maar met de hulp van zijn ervaren kluscommissie verwacht Ab Actis I en Senaatsbakverantwoordelijke Dirk Thijssen de slee nog vele jaren in te kunnen zetten. ‘Mocht de auto dan alsnog naar de garage moeten, moet dat wel een speciale limousinegarage zijn. Voor een normale autobrug is ‘ie te lang.’ Zo’n exclusieve garage heeft wel het nadeel dat het soms langer duurt pech te verhelpen. Daardoor schitterde de Senaatsbak ook in afwezigheid voor de geplande fotoshoot voor dit artikel.
Eenmaal operationeel, hebben de Audentianen echter niets te klagen over hun vierwieler. ‘Het is heerlijk vertoeven met zijn zessen achterin deze Amerikaan, ook al doet de baksteen-tv het niet’, zegt Thijssen. ‘Omdat je in een driedelig pak natuurlijk niet op de fiets stapt of zelf rijdt, hebben we het zogenoemde College Chauff ter beschikking staan om ons te vervoeren. Het is ook wel nodig dat dit enigszins ervaren chauffeurs (sinds kort ook één chauffeuse, red.) zijn, want de bak stuurt als een boot. Door de binnenstad rijden vermijden we dan ook liever.’
Waar de sloep wel overal kan komen is de campus. ‘Als we een constitutieborrel hebben in de Horst of aan het O&O-plein, parkeren we natuurlijk niet op P2. Onze chauffeurs bellen keurig aan om de XXXIXe Senaat aan te kondigen en voor je het weet stap je uit bij de draaideuren van het desbetreffende gebouw. Ook laten we ons graag vervoeren naar het jaarlijkse besturenweekend van de Landelijke Kamer van Verenigingen, waar vroeger nog veel besturen zo’n limousine hadden. Nu zijn we de enige, wat natuurlijk leuke bekijks trekt. Achterbankborrels met bevriende verenigingen willen door de minibar dan nog wel eens uit de hand lopen.’
De meeste studentenauto’s zijn een leuk extraatje om de eigenaar in stijl te kunnen vervoeren. Zo niet de Volkswagen Crafterbus van sportvereniging Hardboard. Lid van de vervoerscommissie Geert van der Hulst vertelt: ‘Als surfvereniging in Enschede is het natuurlijk cruciaal dat we ons materiaal - en onszelf - naar open water kunnen verplaatsen. Gelukkig hebben we daarvoor De Hulk, zo genoemd door zijn kleur en formaat, die we in 2015 overnamen van bouwbedrijf BAM. Als de wind er zich voor leent, verzamelen we ’s ochtends vroeg bij de Spiegel, waar de sleutels liggen en de bus ook nog eens mooi in het zicht staat van elke campusbezoeker.’
Voordat de voormalige aannemersbus zijn eerste tripje naar het IJsselmeer of de Noordzee kon maken, moest de vervoerscommissie hem nog wel ‘Hardboardproof’ maken. Wat dat betekent? ‘We hebben drie verdiepingen ingebouwd, zodat al het benodigde materiaal makkelijk in- en uitgeladen kan worden. Ook als je doodop bent na een mooie dag kite- of windsurfen’, aldus Van der Hulst.
Aannemersbus met zwaailicht, niet te missen door kleur en formaat
‘Het is ook echt mooi om te zien hoe de leden van Hardboard begaan zijn met De Hulk’, vervolgt Van der Hulst. ‘Als er iets stuk is, is iedereen in de groepsapp sip, en bij reparatie zit de stemming er weer goed in: we kunnen weer! Gelukkig hebben we ervaren oud-leden die op basis van een geluidsopname kunnen vaststellen hoe een probleem verholpen kan worden.’
Naast dagtripjes naar de Nederlandse wateren staat er af en toe ook een meerdaagse vakantie in de navigatie. Denemarken is vaak de bestemming door de gunstige wind, maar ook in Frankrijk kan er lekker worden gesurft. Van der Hulst: ‘De dorpsstraatjes van Grevelingen zijn niet berekend op zo’n verlengde surfbus, maar het trekt altijd leuke aandacht. Als je dan de camping oprijdt, moeten de van BAM geërfde zwaailichten natuurlijk even aan voor de aanwezige kinderen. Onderweg naar zo’n verre bestemming vermaken we ons met de oude cd-collectie, daar staan hele bijzondere mixjes op. Bij de sporten van Hardboard komt natuurlijk veel zand kijken, dat komt de kwaliteit van de cd-muziek niet ten goede…’
