In een huis met maar liefst zestien bewoners verwacht je binnen enig initiatief als er wordt aangebeld, zeker als er een afspraak is gemaakt. In huize Villa 65 ligt dat net even anders. ‘Huh, een interviewafspraak? Jongens, wie heeft die gemaakt?’ Een andere bewoner: ‘Ik heb echt geen idee, maar kom binnen!’
Schoonmaakmiddel
In het gangenstelsel van het grote pand, dat uiteindelijk toegang geeft tot de enorme keuken en de woonkamer, loopt een gedeelte van de bewoners kriskras door elkaar. De ene haast zich met een boterham in mond richting de uitgang, de ander komt net thuis, weer een ander stapt met een handdoek op het hoofd uit de badkamer, terwijl een ander de trappen poetst en verantwoordelijk is voor de scherpe schoonmaakmiddelgeur in de catacomben van het huis, gevestigd op Campuslaan 65.
(Tekst gaat verder onder de foto.)
Voor de zestien bewoners is het een typisch begin van de dag. Hoewel het wat chaotisch oogt, houden de studenten er een vrij strak schema op na. Overal hangen kolomschema’s om de boel aan kant te houden en die worden doorgaans goed nageleefd. ‘Bovendien houden we er hoge kookstandaarden op na. Zelden staat er pasta pesto, of te hard gekookte aardappelen met ongoddelijke groenten op het menu’, weet fijnproever Bennett Hofland. ‘We raden nieuwe bewoners altijd aan om in de beginperiode samen te koken met ervaren huisgenoten, om zo snel de fijne kneepjes te leren. Overigens werken we dagelijks met twee kookploegen.’
Koppen uit de Volkskrant
Het studentenhuis van vier verdiepingen bestaat al bijna net zo lang als de universiteit. Overal in het huis hangen uitgeknipte nieuwskoppen uit de Volkskrant, die worden opgeplakt als een kop volgens de bewoners bij iemand past. Veel is in al die jaren hetzelfde gebleven, zoals de naam van het huis, maar de bewoners geven aan wel met de tijd mee te bewegen. ‘Maar dat we al zolang bestaan is bijzonder. Laatst stond een oude man van een jaar of zeventig naar binnen te kijken. Bleek dat hij vroeger in dit huis woonde. Zelfs zijn kinderen waren al afgestudeerd aan de UT, vertelt Vits Vidulejs.
'Van een oude reputatie kom je niet snel af' - Bennett Hofland
De ontgroening – die enkele weken in beslag neemt – speelt volgens de studenten een belangrijke rol in het behoud van de sfeer, cultuur en authenticiteit van het huis. Een huisjongste wordt namelijk nooit alleen in het diepe gegooid. Een ontgroening gebeurt altijd in groepsverband, waarbij meerdere bewoners aansluiten. Wat daarbij komt kijken? ‘Eerstejaars mogen in het begin geen deur in hun kamer hebben, om de woonkamercultuur te bevorderen. ’s Nachts mag je een doek ophangen, maar de deur krijg je pas later’, aldus Olaf Apeldoorn. ‘Al zijn we niet te beroerd om de regel iets te versoepelen als iemand tentamens heeft. De meeste opdrachten zijn erop gericht om het huis en de huisgenoten beter te leren kennen. Het gaat om het plezier en juist niet om het vernederen van nieuwe bewoners.’
Volgens de bewoners is het huis sowieso coulanter en rustiger dan een paar jaar geleden. ‘In een kort tijdbestek zijn alle zestien oud-bewoners vervangen, dat zorgt voor een grote cultuurshift en van een oude reputatie kom je niet snel af. We stonden er niet overal even goed op. Woningstichting De Veste vond ons huis lastig en er was vaak gedoe, maar daar is geen sprake meer van. We zijn inmiddels allemaal een stuk ouder en rustiger.’
De man-vrouwratio in het huis is 11-5. Dat het huis sinds jaar en dag gemengd is, zien ze als iets moois. ‘Dat zorgt voor gevarieerde gesprekken en zo voeren we niet constant van die domme mannengesprekken.’ Hofland: ‘Eens, tegelijkertijd zorgt het gemengde voor veel huisrelaties, maar daar is niks mis mee. In sommige huizen rust daar een verbod op en dient één van de twee dan geforceerd te vertrekken. Wat een onzin!’
De Braakweg
Vidulejs wijst vol trots naar een straatnaambord aan de muur: De Braakweg. Op de achterzijde staan namen van enkele bewoners, gevolgd door een datum. Navraag leert dat de data op ‘De Braakweg’ slaat op momenten waarop een bewoner zijn maaginhoud verloor, doorgaans door overmatig drankgebruik. Het bord aan de muur is niet het enige straatnaambord dat ‘permanent wordt geleend’, in een opslagruimte liggen nog enkele volgeschreven exemplaren. ‘Hoezo staan er van dit jaar nog geen namen op, laatst werd er toch nog gekotst?’ ‘Ja, maar dat waren gasten.’
In de huiskamer is het volgens Luc Willemsen altijd levendig. Doordeweeks of in het weekend: er zijn altijd mensen aanwezig. ‘Als je binnenkomt en schreeuwt of iemand koffie wil, dan krijg je altijd wel reactie.’ Vroeger werden er ook grote huisfeesten gehouden, maar dat is vergunningstechnisch niet meer mogelijk.
'Ik zet zo’n vijf minuten voor college de wekker en ben gewoon op tijd' - Vits Vidulejs
Over de grootste voordelen van wonen op de campus ten opzichte van de binnenstad zijn de bewoners aan de salontafel – die er al vanaf 1965 staat – eensgezind. De campus voelt voor hen als een dorp voor jongeren, met alle bijkomende voordelen. Onbekende feestjes waar je jezelf plots vindt, sport en studie naast de deur. ‘En een onderschat voordeel: altijd en overal Eduroam’, vindt Hofland. ‘En bij een borrel kun je altijd kiezen hoe lang je door wil gaan. Bij een borrel met tien mensen gaan er vaak acht mee naar de Vestingbar, de overige twee hebben de dag erna tentamen. Van die acht wil de helft vaak nog wel naar de stad. Zo is er voor iedereen altijd wat wils.’ Vidulejs: ‘Maar ook die locatie, hé. Ik zet zo’n vijf minuten voor college de wekker en ben gewoon op tijd. Ideaal!’
