Hoe bevalt de werksituatie thuis?
‘Eigenlijk best goed. We zijn met z’n vieren, mijn man werkt boven in de studeerkamer en de kinderen en ik aan de keukentafel. Mijn zoon is 11 en zit in groep 7. Hij krijgt huiswerk, daar is hij de ochtend zoet mee. Daarna gaat met een klein clubje jongens voetballen en houdt de anderhalve meter afstand prima in acht. Mijn dochter van bijna 14 doet haar huiswerk ook keurig. Voor haar is deze periode wat minder leuk. Ze hockeyt in een selectieelftal bij HC Twente in Hengelo en dat ligt vooralsnog stil. Maar, ze volgt haar speciale trainingsschema prima.’
En jij, kom je een beetje aan het werk toe?
‘Er is genoeg te doen, hoor. Ik werk bij de vakgroep Psychologie, Gezondheid en Technologie onder professor Gerben Westerhof. Een grote club met zo’n 95 mensen. In aanloop naar corona was ik naast mijn dagelijkse werkzaamheden druk met het organiseren van ons HealthbyTech-congres in juni. En nu, jammer genoeg, met het afgelasten daarvan. Mensen op de hoogte stellen, reizen annuleren en eerdere betalingen verwerken. Dat wordt nu iets rustiger, zodat ik aan mijn dagelijkse werk wat meer toekom. Ik heb wat extra ruimte, omdat de meeste docenten nu tijdelijk hun eigen agenda beheren.’
‘Drie jaar geleden ondergingen we een veranderingstraject met alle managementassistenten bij de faculteit, waarbij onze functie veranderde van secretaresse naar managementassistent. Daar plukken we nu echt de vruchten van. We werken veel meer en minder op eilandjes. Doordat we elkaar goed kennen, is het ook makkelijker om even hulp te vragen. Ik hang net op met een collega die even informeerde hoe het ging. Terloops wissel je dan handigheden en tips uit over digitaal werken.’
Hoe heb je de werkplek ingericht?
‘Aan de keukentafel met mijn laptop. Het gaat prima, de kinderen zijn oud genoeg om goede afspraken te maken. Als ik een uurtje in overleg zit, dan laten ze me met rust. Maar ik mis de campus wel, hoor. Het even binnenlopen bij collega’s om te sparren of om een kort praatje te maken. Dat is digitaal toch anders. In Cubicus heb ik een fijne plek met twee beeldschermen. Nu werk ik op mijn laptop. Omdat je er toch de hele dag achter zit, verhoog ik die met een paar boeken en sluit ik een toetsenbord aan. Zo worden mijn schouderklachten in ieder geval niet erger. Aan het eind van de dag ruim ik de werkplek op en eten we samen.’
Heb je al gekke dingen meegemaakt?
‘BlueJeans, Teams, Zoom – het werkt allemaal prima, dus daar geen klagen over. Het bijzonderste vond ik de sollicitatieprocedure die we afgelopen weken hadden. Mijn collega Marieke Smellink gaat na twaalf jaar naar een andere faculteit. Dat is haar natuurlijk gegund, maar wij zochten haar opvolger. Ik mocht samen met Alice Kragt de eerste gesprekken voeren via videoconferences. Heel bijzonder om de kandidaten in hun huiselijke setting te zien. En eerlijk gezegd: een paar kandidaten vielen al vrij snel af. Ze kregen hun verbinding niet op orde, waardoor we zo een kwartier uitliepen. Als beoogd managementassistent maak je dan niet zo’n goede indruk!’
En, de nieuwe collega wel gevonden?
‘Zeker, we droegen vier kandidaten voor en daar is er één van gekozen. Die zat ook bij mijn favorieten. Nu is het even kijken wanneer ze kan beginnen, want we weten natuurlijk niet hoe lang de maatregelen nog van kracht zijn. Maar dat is tussen hr en de nieuwe collega.’
Kun je een beetje in je ritme blijven?
‘Het meest mis ik de dagelijkse fietstocht vanuit Borne naar de campus. Maar het ritme ben ik gelukkig niet kwijt. Tegen de wens van de kinderen in, beginnen we de dag op de normale tijd en we gaan “op normale tijd” naar bed. Deze week was dat lastig voor ze, want James Bond is op televisie; als gezin kijken we daar graag gezamenlijk naar. Maar, ik zorg ervoor dat ik genoeg beweging heb. Iedere avond wandel ik met mijn man een flinke ronde en drie keer in de week ga ik ’s ochtends vroeg hardlopen. Even naar buiten, een andere mindset.’
