Hoe bevalt de nieuwe werksituatie?
‘Tja… Eerlijk gezegd niet zo goed. Het is een prima plek, hoor. Ik heb een prachtig uitzicht en het ‘thuiskantoor’ is arbotechnisch redelijk op orde. Maar ik zit hier helemaal alleen, dat bevalt mij minder. Mijn vrouw werkt gewoon door. Ze heeft een psychologiepraktijk en de meeste cliënten blijven komen. De kinderen zijn de deur uit. En omdat wij beiden werken, hebben we geen huisdieren. Het voelt daarom wat eenzaam. Ook de werkzaamheden zijn anders. Ik werk nu vooral achter de computer. Op de campus ben ik juist heel veel op pad. Mijn werkterrein is erg groot. Dan moet ik bijvoorbeeld even naar de Pakkerij in het centrum van Enschede. Nu is vrijwel alles gesloten.’
Is er veel werk?
‘Het is er niet rustiger op geworden. Integendeel. Sinds een jaar werk ik 28 uur in de week. Maar ik moet zeggen: van die 28 uur komt weinig terecht in deze tijden. Ik werk op dit moment gewoon fulltime. De afgelopen weken was het ontzettend druk vanwege allerlei vraagstukken die door de coronacrisis op ons afkomen. Zo voorzien we het UT-crisisteam van arbotechnisch advies. Ook kunnen medewerkers morgen en overmorgen hun spullen ophalen in de gebouwen op de campus. Daar ben ik druk mee, want dat moet allemaal verspreid gebeuren. Toevallig begon er afgelopen week ook nog een nieuwe collega, Elise Dorée. Het inwerken van een collega op afstand: begin er maar eens aan. Elise wordt BHV-coördinator en gaat de arbo voor de diensten in de Spiegel regelen. Voor haarzelf is deze situatie nog het lastigst. We proberen het op te lossen met wat inleeswerk.’
Ga je helemaal niet meer naar de campus?
‘Vorige week ben ik er nog geweest. Ik wilde de rookvrije campus even bekijken, want dat valt onder mijn verantwoordelijkheid. Het is heel raar: zo’n uitgestorven campus. Eigenlijk is de hele situatie te bizar voor woorden.’
Vertel…
‘Mijn schoonmoeder overleed in de eerste week van de coronamaatregelen, niet aan corona overigens. Het maakt het allemaal extra onwerkelijk. We moesten alles telefonisch regelen met de uitvaartondernemer en de begrafenis mocht met maximaal dertig mensen. Het zijn rare tijden. Nog zoiets vreemds: vandaag vier ik mijn 59ste verjaardag. Vanochtend stroomde mijn mailbox vol met felicitaties. Mijn dochter kwam langs voor een gezamenlijk ontbijt en vanmiddag komt mijn andere dochter op de koffie. Zo houden we het een beetje gescheiden en zo klein mogelijk. Maar het blijft lastig om contact te voorkomen. Ach, het is fijn dat het zo kan.’
Iets anders. Jij weet alles over een veilige werkplek. Wat zou je adviseren in deze thuiswerktijden?
‘Een bureaustoel is belangrijk. Zorg ervoor dat de armleggers gelijk staan met de tafel, zodat de armen ondersteuning krijgen en de schouders tegelijkertijd niet te hoog staan. Ook een voetensteun is van belang, want vaak zijn keukentafels iets hoger dan een normaal bureau. Zo houd je de bovenbenen in een horizontale stand. Vergeet bovendien niet het beeldscherm op ooghoogte te zetten. Het liefst met laptopsteun of verstelbare monitor, maar vaak voldoet een stapel boeken ook.’
Heb je zelf nog vaste routines?
‘Volgens mij is structuur heel belangrijk. Structuur geeft rust. Het is lastig wanneer je met meerdere personen onder één dak woont. Maak duidelijke afspraken. Ik begrijp dat het met jonge kinderen nauwelijks te doen is. Probeer daarom de koek een beetje te verdelen als ouders. Het lijkt mij tegelijkertijd ook leuk om met het hele gezin thuis te zijn. Ik mis het af en toe: samen een kopje thee of koffie drinken. Zo’n break is volgens mij heel belangrijk. Ik pak zelf een paar keer per week de mountainbike en maak een rondje in de omgeving. Op de UT ging ik regelmatig sporten. Na een uur, anderhalf uur op de mountainbike kan ik er weer tegenaan.’
