Hoe bevalt de werksituatie thuis?
Guido Mul: ‘In mijn functie als hoogleraar ben ik niet zo afhankelijk van de werkplek. Veel werk kan ik gewoon hier vanuit Haaksbergen doen, zoals het nakijken van artikelen en het schrijven van onderzoeksvoorstellen. Wel is de efficiency van het werk duidelijk lager, met drie pubers die in-en-uit lopen. De kamers in huis zijn gevuld omdat de kinderen thuis les krijgen, dus ik zit aan de gezinstafel. Een beetje rumoer om me heen, vind ik juist wel prettig. Ik kan me daar goed voor afsluiten. Zeker nu we afspraken hebben gemaakt, bijvoorbeeld dat de vaatwasser uitruimen toch niet het goede moment is als ik college geef.’
Regine van der Hee: ‘Mij bevalt het duidelijk minder. Normaal ben ik vooral in het laboratorium met de techniek en de studenten bezig en dat valt nu helemaal weg. De eerste thuiswerkweken had ik nog genoeg werk liggen, maar het droogt een beetje op. Nu volg ik vooral webinars.’
Waar werken jullie, hoe zijn de werkplekken ingericht?
Mul: ‘We zitten vooral beneden aan de keukentafel. Ik klap de laptop open en kan aan het werk. Onze dochter Sophie doet avondhavo en werkt aan een apart bureau in de woonkamer. Otto en Douwe doen hun schoolwerk vooral op de IPads vanuit hun kamers.’
Van der Hee: ‘Toen we naar de campus mochten om spullen op te halen, heb ik de desktop meegenomen. Die staat geïnstalleerd op tafel. Net als Guido vind ik het prettig om een beetje reuring om me heen te hebben.’
Het thuiswerken duurt nog wel even, leuk of vervelend?
Mul: ‘Het meeste werk kan ik gewoon doen en de twee mastercolleges die ik geef, gaan best goed online. Maar ik mis de interactie van voor de klas te staan en de directe feedback. Je hebt de chatfunctie natuurlijk, maar dat haalt het niet bij persoonlijk contact. Vooral mis ik het contact met mensen. Laatst had ik een promotie in Utrecht die digitaal werd gedaan. Dat is natuurlijk bijzonder, maar haalt het niet bij een volledige ceremonie. En alle congressen zijn afgelast, zo zou ik binnenkort naar Montreal gaan. Daar zijn wel digitale alternatieven voor, maar ik bezoek ze vooral om contacten te onderhouden en op te doen. Bijvoorbeeld om talent te scouten.’
‘Bovenal mis ik het contact met de groep. Ik maak me zorgen om de masterstudenten en achttien promovendi, voor wie dit een eenzame tijd kan zijn. Zeker voor de buitenlandse collega’s. Vrijdagmiddag doen we daarom een virtuele borrel. Voor de gezelligheid, maar ook om te horen of iedereen nog oké is.’
Van der Hee: ‘Ik mis de campus echt. Het dagelijks contact met collega’s en studenten, even een kopje koffie. Wat mij betreft mag dit zo snel mogelijk achter de rug zijn. Er zit wel een pluspunt aan deze tijd, want alleen in de vakanties brengen we als gezin zoveel tijd met elkaar door als nu. Lunch en avondeten doen we samen en we spelen veel bordspellen. Rummikub, Cluedo en Catan zijn favoriet. Dus nee: we raken zeker niet uitgekeken op elkaar. We genieten van de extra tijd samen.’
Hoe komen jullie verder de dagen door, heb je een beetje een ritme?
Van der Hee: ‘Ja, dat gaat prima. In het gezin valt er natuurlijk veel weg. School, maar ook sport. De kinderen hebben ieder een bijbaantje en die gaan gelukkig nog gewoon door. En we zijn niet heel strikt: ze mogen vrienden één-op-één blijven opzoeken als ze de afstand in acht nemen. Dat doen we zelf ook, net als naar buiten gaan voor een wandeling of fietstocht.’
