Sporten op de UT klinkt als een vanzelfsprekendheid. Toch is dit voor een groot deel te danken aan Bram Boes. Als oprichter van ZPV Piranha en badmintonvereniging DIOK heeft bij bijgedragen aan het feit dat student zijn in Twente meer werd dan studeren alleen. Naast zwem-, waterpolo- en badmintontrainer was hij ook trainer bij handbalvereniging Cabezota. Zijn leven draaide grotendeels om de betrokkenheid bij deze verenigingen. Bram werkte als sportdocent bij de Technische Hogeschool Twente. Samen met Frans van Spiegel, naar wie het Spiegelbad is vernoemd, heeft hij de basis gelegd voor de huidige cultuur binnen Piranha.
Piranha
In 1977 was de vereniging op sterven na dood. Bram hanteerde daarom een excentrieke manier van trainingen. Er werd op een gegeven moment zes keer per week getraind, drie avonden en drie ochtenden, gecombineerd met een nabespreking in de sociëteit van de Bastille. Dit leidde dan tot het ritme avondtraining, soos, ochtendtraining. ‘Toen heb ik wel een hekel gekregen aan een natte zwembroek aan te moeten trekken. Tegelijkertijd zaten we in een onderzoeksproject waarbij allerlei waardes werden gemeten, waaronder het fameuze vetpercentage’, aldus Ellen, wie vaak genoeg training heeft gekregen van Bram. ‘Bram was op bepaalde punten als trainer zeer vooruitstrevend, als coach was hij wat traditioneler. Hij kon niet tegen onrecht.’
Bram gaf graag onderbouwend advies, vertelt Gerard. ‘Afgezien dat het met Bram altijd lachen was, heeft hij mij in zekere zin ook gevormd. Met Bram had ik regelmatig serieuze gesprekken over het student zijn en volwassen worden. Hij gaf me het gevoel dat ik als jonge volwassene echt serieus genomen werd.’
Servische bonensoep
Bram was een karakteristieke persoonlijkheid, maakte van zijn hart geen moordkuil en wist daardoor op authentieke manier een connectie te maken met iedereen. Voor de studenten buiten Twente verzon hij culturele bijnamen ( bijv Grunniger molleboon, Deventer koek, etc) en daar moest je dan maar naar luisteren. Hij sprong gemiddeld dertig keer per wedstrijd uit zijn vel, om dan na de wedstrijd gemoedelijk een biertje te drinken. Zijn gebruiken maakte hij bij iedereen bekend, zoals het fenomeen klootschieten, in combinatie met zijn legendarische Servische bonensoep en meegesmokkelde Slivovitz.
Hij had gezag als trainer, verdiepte zich in nieuwe methodes. Trainingen werden gegeven met ‘Dynabands’, die toen voor de meesten nog onbekend waren. Daarnaast was hij vooral bezig met de groepsdynamiek en werd er zeer regelmatig een teambespreking (met bier) gehouden, waarin de agenda naast statistieken ook tijd had voor ‘de eerste keren in een mensenleven en andere banale zaken’. Kortom, Bram was met hart en ziel betrokken.
Tot op hoge leeftijd was zijn huis een waar Piranha- en DIOK-museum. De laatste jaren werd Bram door zijn lichamelijke toestand genoodzaakt zich terug te trekken van de vereniging. Zijn wijsheden galmen nog altijd over het buitenbad en veel van de huidige gebruiken stammen nog af van zijn tijd. De Piranha-leus, bedacht door Bram, wordt nog altijd luid opgedreund door de huidige leden voor het begin van elke wedstrijd. Zijn sterke, eerlijke karakter heeft voor iedereen een warm thuis gecreëerd waar je op kunt bouwen.
De vellen van de ballen van de zak van Bram! Hi-ha-ho!
