Twee jaar geleden nam Geveling afscheid van de UT. Jan Willem Polderman, die als opleidingsdirecteur toegepaste wiskunde jarenlang met haar samenwerkte, kan het moment zich nog goed herinneren. ‘De aanleiding was helemaal niet vrolijk: Brigit was al een tijd ziek. Op een gegeven moment moest ze haar kantoor in de Zilverling ontruimen. Dan kom je veel voorwerpen tegen die herinneringen oproepen, die melancholisch stemmen.’
‘Brigit wist het om te buigen naar iets positiefs. Ze vond op haar werkplek allerlei relikwieën uit het verleden: posters van bachelorconferenties, boeken, foto’s en oude dictaten. Brigit besloot van haar kantoor een tijdelijk museum te maken. Ze plakte een mooie poster ‘’wiskundemuseum’’ op de deur en nodigde studenten en medewerkers uit om een kijkje te komen nemen. Het was Brigit ten voeten uit. Ze bleef altijd oog houden voor de mooie dingen van het leven en wist van het negatieve iets positiefs te maken.’
Betrokken
In 1984 kwam Geveling als docent naar de UT. Ze werd aangenomen door voormalig opleidingsdirecteur Frank Twilt. ‘Bij haar sollicitatie overtuigde Brigit ons met haar passie en enthousiasme voor wiskunde. Maar ook met haar opvattingen over onderwijs. Voor Brigit was wiskundeonderwijs niet het uitleggen van trucjes. Als docent wilde ze vooral aandacht besteden aan de studenten. In de jaren die volgden, maakte ze dat meer dan waar. Ze nam haar mentortaken heel serieus. Brigit werd een soort ombudsman voor studenten.’ Ook Stephan van Gils, die Twilt opvolgde als opleidingsdirecteur, roemt haar grote betrokkenheid. ‘Brigit was een steunpilaar voor de hele opleiding. Ze was de spil van de afdeling.’
Lange tijd was Geveling bachelorcoördinator van de opleiding toegepaste wiskunde. Lotte Weedage kwam haar als student regelmatig tegen. ‘Je kon altijd bij haar terecht. Brigit was geweldig als coördinator. Heel betrokken en vooral heel lief. Ze bekommerde zich echt om ons.’ Niet voor niets werd Geveling erelid van Abacus, de studievereniging van toegepaste wiskunde. Polderman: ‘Brigit pamperde studenten niet. Ze hield de studenten een spiegel voor. Vanuit hun eigen kracht moesten ze met een oplossing komen, dat was haar aanpak.’
Polderman werkte als opleidingsdirecteur ruim acht jaar samen met Geveling. ‘We vormden een ijzersterk koppel. Ons doel was om het wiskundig onderwijs op de UT te verbeteren. Brigit dacht daarbij altijd aan het belang van de studenten. Ze was het onderwijskundig geweten. Als ik eens een te wild idee had, keek Brigit soms wat gereserveerd. Aan die blik had ik genoeg: we voelden elkaar feilloos aan. Ze was niet alleen een hele goede collega, ze was vooral ook een vriendin.’
Op de UT ontmoette Geveling haar man Leo van der Wegen. Ze leerden elkaar kennen toen Van der Wegen in 1986 naar de UT kwam, waar hij promoveerde bij de afdeling toegepaste wiskunde. ‘We kwamen elkaar regelmatig tegen’, vertelde Geveling in het UT-Nieuws. ‘Niet alleen op het werk. Ook daarbuiten, want we woonden bij elkaar om de hoek.’ In 1994 gaven Leo en Brigit elkaar het jawoord. Samen kregen ze twee dochters: Marieke en Saskia.
Foto: Brigit Geveling ontvangt de Brinksma Innovation Grant uit handen van toenmalig rector Thom Palstra.
Brinksma Innovation Grant
In 2017 nam Geveling afscheid als bachelorcoördinator. Ze ging zich meer concentreren op de didactiek van het wiskundeonderwijs. Daarin experimenteerde Geveling met innovatieve onderwijsvormen, in het bijzonder Team Based Learning, waar ze in 2018 de Brinksma Innovation Grant voor kreeg. ‘Bij deze onderwijsvorm moeten studenten voorbereid naar de teamlessen komen, anders kunnen ze niet volledig meedoen’, legde ze in 2018 uit aan U-Today. Haar sessies begonnen met een meerkeuzetoets. Als de studenten klaar waren met deze test, werden ze in groepen verdeeld om te discussiëren en de juiste antwoorden te vinden. ‘Deze discussies zijn prachtig om te zien’, vertelde Geveling. ‘Het is geweldig om te zien hoe studenten over wiskunde praten en van elkaar leren.’
‘Ze heeft de kracht van het Team Based Learning ingezien’, weet Polderman. ‘Ze was een expert op dit onderwerp geworden, en had er op kunnen promoveren, of op zijn minst over kunnen publiceren. Maar dat zou Brigit alleen doen als het ten goede zou komen aan het wiskundeonderwijs in het algemeen, niet voor haar eigen carrière. Maar vergis je niet: ze was wel degelijk ambitieus.’
Afscheid
In 2019 nam Geveling afscheid van de UT. Ze had al enige tijd die ellendige diagnose: kanker. ‘Brigit wilde geen receptie met obligate borrelhapjes’, weet Polderman. ‘Daarom werd het een culturele avond met ballet, zang, muziek en poëzie. Bij toegepaste wiskunde was Brigit vaak de stuwende kracht achter soortgelijke muzikale avonden voor medewerkers en studenten.’ Ook student Lotte Weedage was bij het afscheid: ‘We hebben nog een act gedaan. Jan Willem speelde piano, ik viool en Brigit zong. Terwijl ze zong, ruimde Brigit als act haar kamer op. Ze genoot zichtbaar van het optreden.’
‘De aanleiding was triest, maar de avond had niets triests’, weet Van Gils zich te herinneren. ‘Het was een waanzinnig mooie zomeravond. Brigit heeft de hele bijeenkomst gestraald. Ze was het middelpunt van het feestje.’ Weedage: ‘Er zijn best wat tranen gelaten. Maar dat was omdat ze wegging bij de universiteit. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ze gebukt ging onder haar ziekte. Brigit bleef altijd vrolijk, ook die avond.’
Daar is Polderman het volledig mee eens. ‘Ze bleef dingen ondernemen. Door haar positieve houding vergat je ook zelf de situatie. Daarom kwam het overlijden toch als een schok. Brigit vierde het leven tot het laatste moment. Ze was een echte levenskunstenaar.’
