Bewoner
Wouter Moes (23) vijfdejaars student European Studies.
Kamer
Een appartement van ongeveer 75 m2 in het oude fabriekscomplex Jannink aan de Haaksbergerstraat. Hiervoor betaalt hij vierhonderd euro per maand.
Hoe ben je in dit huis terecht gekomen?
‘Ik woon er sinds oktober. Hiervoor verbleef ik in een studentenhuis in wijk Roombeek. We mochten daar echter niet meer blijven met allemaal studenten. We moesten op zoek naar iets nieuws. Ik wilde zelf niet kijken naar een ander studentenhuis. Als je in een gezellig huis wilt wonen, moet je weer veel tijd investeren in je nieuwe huisgenoten. Ik kreeg na een tijdje via De Woonplaats twee appartementen aangeboden. Uiteindelijk koos ik voor deze aan de Haaksbergerstraat. De unieke wenteltrap vond ik mooi en ik kon veel overnemen van de vorige bewoner, zoals de vloer, koelkast, meubels en gordijnen. Erg handig, aangezien het best lastig is om gordijnen voor een vijf meter hoge kamer te vinden. Ik hoefde ook niets te schilderen.’
Wat is het unieke van deze kamer?
‘De wenteltrap midden in de kamer en de vide die daardoor ontstaat. In de jaren tachtig is dit complex verbouwd tot museum en appartementen. Het texielmuseum is nu verplaatst naar het Roombeek. Er wonen veel verschillende soorten mensen, dat is leuk. Artistieke mensen, maar ook alle leeftijden. Mijn buurman is al in de vijftig, tegenover mij wonen ook meer studenten.
En het contact met de buurt?
'Als ik ze tegenkom groeten we elkaar en dat is het. Ik vind het ook uniek om in een oude fabriek te wonen. De hal, met alle schuurtjes van de bewoners, maakt het bijzonder. We hebben een groot dakterras waar alle bewoners gebruik van mogen maken. Ik heb hier nog geen zomer meegemaakt, maar ik denk dat ik daar nog wel veel te vinden ben als het mooi weer wordt. Een beetje barbecueën met vrienden met uitzicht over de stad.’
Leuk schilderij aan je muur…
‘Dat is een afbeelding van de oude zeeheld Dorus Rijkers. Het is een grappig verhaal hoe die hier terecht is gekomen. In Asterion, de kroeg van AEGEE-Enschede, hangen veel van deze afbeeldingen. Dat is een beetje een dingetje van het oud-sociëteitsbestuur en AEGEE Drienerlo. Toen ik een keer foto’s van een liftweekend aan mijn opa en oma liet zien, waarop ook een schilderij van Dorus te zien was, vertelde mijn oma dat ze zo'n schilderij op zolder hadden. De broer van mijn oma had die nageschilderd. Wel toevallig dat het precies dezelfde was. Die heeft nu een plekje aan mijn muur.’
