Toneelvereniging Nest repeteert tot diep in de nacht. De acteurs zijn moe, maar regisseuze Gerja Meima houdt ze strak bij de les. Als het niet naar haar zin is grijpt ze resoluut in. 'Kom op jongens, ik weet dat het laat is, maar het zakt telkens als een pudding in elkaar. Een aantal van jullie pompt er steeds energie in, de rest moet dat zien vast te houden en versterken!' Iemand die zijn tekst kwijt is krijgt het te horen. 'Elke dag een half uur repeteren anders gaat het straks gewoon mis. Het is zo'n klote gevoel als je je tekst kwijt bent', aldus Meima. Twelve angry men van Reginald Rose (in de vertaling van Cees Nooteboom) is een beproeving voor de Nesters. Het toneelstuk duurt anderhalf uur en biedt de spelers weinig houvast. Het grootste deel van de tijd zitten ze namelijk als juryleden rond een tafel. Het stuk krijgt hierdoor een statisch karakter. Wie echter denkt dat dat saai is vergist zich.
Allereerst is het decor, een ontwerp van AKI-studenten Kristiaan Uil, Niki van Strien en Sietske Oudman, een lust voor het oog. Alles is heel sober uitgevoerd: de grote tafel is zwart en de acteurs zijn in driedelig grijs gestoken. Dit om de uiterst fel gekleurde stoelen goed uit te laten komen. Verder is de opstelling van het publiek spannend. Rond de tafel zijn vier tribunes neergezet waarop het publiek plaatsneemt. De toeschouwer zit aldus met zijn neus op de acteurs; hij kan de beklemmende sfeer van het stuk bijna proeven. En beklemmend is het: een jong iemand is tot de elektrische stoel veroordeeld. Zijn lot ligt in handen van een kauwgomkauwende jury die de boel het liefst snel kortsluit om het voetbal niet te missen.
De dialogen zijn spannend en overtuigend. De recalcitrante rollen van Martijn Smit en Cari van Rood zal niemand ontgaan. Als bij een eerste stemming blijkt dat er iemand 'onschuldig' heeft gestemd luidt het bijtende commentaar van Van Rood: 'Oh, oh , oh, er is er altijd wel een!' Wat haar betreft is de zaak 'zo klaar als een klontje' en kan de jongen meteen op de stoel. Ivo Vellekoop speelt op meesterlijke wijze de neurotische juryvoorzitter. Dat doet hij zo overtuigend dat je na verloop van tijd het gevoel bekruipt dat hij in werkelijkheid écht zo zenuwachtig is. Martijn Tideman speelt de hoofdrol. Hij is de twijfelaar die onschuldig stemde en de zaak nog eens tegen het licht wil houden. Of zijn pleidooi het leven van de jongen kan redden valt op 22, 24 en 25 februari te zien in de Agora.
Nest speelt Twelve angry men van Reginald Rose op 22, 24 en 25 februari om 20.00u in de Agora van de Vrijhof. Prijs: f7,50/f4.
De leden van de jury rond de tafel
