Op het Carillonveld ligt vandaag de start van de traditionele bestorming van de Bastille. Uit de Grolsch tapwagen met dito vlag van de Vestingbar stroomt voor de verandering appelsap. ‘Ook daar kun je moed mee indrinken.’ En dat is misschien wel nodig. Voor de eerstejaars en hun begeleiders is het intensieve parcours één van de laatste hindernissen van de Kick-In.
In de rij klagen mensen dat ze zo lang moeten wachten voor ze de grote, voor hen aangelegde stormbaan op mogen. Ze hebben zin om te vliegen, te vallen en modder te happen. De organisatie stelt de menigte gerust. ‘Er waren enorme opstoppingen, maar we voeren het tempo op. Dat wordt dus opgelost.’
EHBO
Voor één van de fanatieke deelnemers gaat het bij de eerste hindernis al fout. Ze valt aan de achterkant van het luchtkussen af, landt op haar schouder en blijft liggen. Twee EHBO’ers snellen toe. ‘Het is niet de eerste,’ zegt één van hen. ‘Maar op zich valt het me mee.’
Rinus Jochem is voorzitter van de EHBO-vereniging Enschede. Hij staat al veertien jaar paraat bij de Kick-In. ‘Dit is ieder jaar het mooiste evenement,’ vertelt hij. ‘Je hebt te maken met een goede organisatie en weldenkende mensen. Bovendien heb je hier altijd genoeg te doen.’
Dom
Vandaag melden de meesten zich met eerder opgelopen blessures. ‘Die hebben ze dan gisteren, eergisteren of al eerder opgelopen, maar niet laten behandelen. Dat is gewoon dom. Dan gaat het hier gegarandeerd mis.’
Een jongen met bloedende elleboog komt op hetzelfde moment de tent binnenlopen. ‘Ik heb deze wond al twee weken. Hij was eindelijk dicht, maar ligt nu weer open. Hoe dat komt? Nou, ik heb getijgerd, buikgeschoven, van alles.’
Vorig jaar behandelde de EHBO tijdens de Kick-In zo’n 125 mensen. Dit jaar is het een heel klein beetje drukker. Jochem kijkt in zijn schrift. ‘We zitten over de hele Kick-In nu op 131 behandelingen. En de bestorming is nog bezig. Daar komt dus sowieso nog wat bij.’
Behalve voor liefdadigheid - de EHBO komt op basis van een vrijwilligersvergoeding in actie - en het wat te doen hebben, is er voor de vereniging nog een reden om ieder jaar weer bij te springen. ‘We kunnen hier heel wat zieltjes winnen. Inmiddels zijn er al zo’n vijfentwintig UT-studenten lid van de vereniging. Die zie je hier nu weer rondlopen.’
Bastille
Na een militair parcours en een veelvoud glibberige luchtkussens, komen de kersverse UT’ers aan bij de laatste en belangrijkste hindernis: de Bastille. Ze komen er doorweekt en vies vanaf. Een jongen probeert het binnengekregen water weg te rochelen. Toch zijn degenen die het tot hier hebben gebracht vooral trots en vrolijk. ‘Erg vet dit,’ zegt eerstejaars elektrotechniek Guus Frijters. ‘Als je eenmaal hier bent, voel je je beter dan aan het begin. Nu voel ik me écht student.’
Zijn maatje - ze kennen elkaar net een week - stemt daarmee in. ‘Ja, dit voelt goed. Ik heb mezelf echt lekker ontplooid en zo.’
