‘Tijdens de duik houdt Tjerk zijn hoofd eigenlijk iets te diep. Hij moet het hoofd meer tussen zijn armen houden, dan heb je minder weerstand.’ Marleen Veldhuis, dinsdagavond te gast in de Agora van de Vrijhof, reageert op filmpjes van leden van studentenzwemvereniging Piranha.
Eerder op de avond had de inmiddels gestopte topzwemster aan interviewer Peter Timmerman van Studium Generale het belang van een zeer nauwkeurige techniek duidelijk gemaakt. Bij haar ideale start ging ze onder een hoek van 31 graden het water in. En ja, ze voelde ook echt het verschil met een start van 33 graden. ‘Twee graden verschil, scheelt een tiende van een seconde. Als je bedenkt dat het verschil tussen goud, zilver en brons soms een honderdste is, maakt zo’n start ontzettend belangrijk.’
Voor Piranha-leden had Veldhuis nog voldoende aanwijzingen om hun techniek te verbeteren. Op groot scherm zien we de start van Devi. Veldhuis: ‘Hij doet bijna niks met zijn armen. Je zet af met je benen, maar met je armen moet je een ruk naar achteren geven om een momentum te creëren zodat je naar voren gaat.’ Vanuit de zaal wil Devi reageren. ‘De rand van het startblok was heel scherp, dus na vier starts hadden we pijnlijke handen. Ik ben inmiddels trouwens gestopt.’
Veel Piranha-zwemmers blijken een te korte slag te hebben, zien we op beelden die met een onderwatercamera zijn gemaakt. ‘Je wilt zoveel mogelijk water verplaatsen, probeer dus langer door te halen’, tipt Veldhuis.
Races terugkijken
Veldhuis gaf dinsdag niet alleen een techniektraining op het droge, ze vertelde ook uitgebreid over haar carrière en de fysieke en mentale voorbereiding op grote races. De bezoekers in de Agora zagen beelden van haar in het krachthonk en natuurlijk van haar gouden race met het estafetteteam op de Olympische Spelen van Peking.
Ook liet interviewer Timmermans beelden van de Spelen in Londen zien, waar Veldhuis met de estafette zilver won. Of eigenlijk goud verloor. De teleurstelling droop van de gezichten van de zwemsters. ‘Het is voor het eerst dat ik dit zie’, bekende ze. ‘Het is niet zo dat ik op zondagmiddag op de bank ga zitten en races van mezelf ga terugkijken.’
Had ze dan de Olympische finale 50 meter vrij (waarin ze brons won en waaraan ze heel goede herinneringen bewaart) ook nooit teruggezien, wilde iemand uit de zaal weten. ‘Heel vaak’, lachte ze. ‘Natuurlijk. Maar die opname duurde ook maar 24 seconden hè.’
