Christina (20) was aan het begin van het kwartiel bang dat ze de modules niet volledig ging halen. Terugblikkend blijkt dat de schade meevalt. ‘Eén vak heb ik waarschijnlijk niet gehaald, maar met een reparatie (herkansing, red.) kan ik zorgen dat ik alsnog de vijftien punten binnen sleep.’
Minke (17) en Vera (19) zijn goed op weg. Ze maakten zich aanvankelijk ook niet echt zorgen over het onderwijsmodel en de lange dagen. Ondanks dat nog niet alle cijfers binnen zijn, hebben ze goed gepresteerd. ‘Ik heb hard moeten werken, maar ik heb waarschijnlijk alles gehaald. Het is de moeite waard geweest’, zegt Vera. ‘Ik denk dat ik naast de volle collegedagen nog ongeveer tien tot vijftien uur per week thuis gestudeerd heb. Dat was echt nodig om alles bij te houden.’
Maarten (21) laat na één kwartiel TOM de UT voor wat het is en stapt over naar Saxion. ‘In eerste instantie leek het wel goed te gaan, maar na een paar weken bleek dat mijn cijfers tegen vielen. Ik ben toen harder mijn best gaan doen. Het leverde niet de gehoopte resultaten op. Het was behoorlijk demotiverend om weken van veertig à vijftig uur te maken en daarmee geen goede cijfers te halen. De laatste twee weken kreeg ik door dat het me echt niet ging lukken. Ik wist dat ik de module niet meer kon halen. Het idee dat ik de rest van het jaar geen fouten meer mag maken, vond ik niet aantrekkelijk. Ik ben gaan kijken naar andere mogelijkheden en een overstap naar het Saxion is voor mij de beste oplossing.’
Op de vraag hoe hun studiegenoten de module hebben afgesloten, varieert het antwoord. Bij technische geneeskunde heerst volgens Minke een ‘als je goed je best doet, red je het wel’-sfeertje. Hard werken dus, en niet te veel zeuren. Maarten geeft aan dat zijn halve projectgroep bij werktuigbouwkunde de module niet gehaald heeft. Met hem zijn er nog vijf andere WB-ers overgestapt naar Saxion. Vera en Christina denken dat ze met een redelijke groep vol goede moed verder gaan naar kwartiel 2.
Michiel Schumacher en Cynthia Bergsma
