Twee promovendi van de UT-afdeling Governance and Technology for Sustainability (CSTM) onderzochten de relatie tussen gewapende conflicten en milieuschade in Libanon. De aantasting van het milieu kan lang doorwerken voor de lokale bevolking, ook nadat het conflict is beëindigd.
Gewapende conflicten ontwrichten niet alleen een samenleving, maar veroorzaken ook aanzienlijke schade aan het milieu: watervervuiling door olielekken, schade door vernieling van de infrastructuur en overmatig gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Dit werkt nog lang door.
Kuststrook
Sahar Issa onderzocht hoe milieuschade de, meestal armere, gemeenschappen in de kuststrook van Noord-Libanon beïnvloedt. Ze concludeert dat de milieuschade de kwetsbaarheid van deze toch al kwetsbare bevolkingsgroep heeft vergroot en hun leefsituatie verslechterde. De focus ligt tijdens de conflicten immers op het redden van levens en niet op milieubeheer. Toch blijft het voorkomen van milieuschade belangrijk omdat het sociale, politieke en economische instabiliteit veroorzaakt, wat weer nieuw gewapend conflict kan geven.
Vertrouwen
Nivine Abbas onderzocht de vertrouwensrelaties binnen het milieubeheer in Noord-Libanon. Hoe is het vertrouwen tussen burgers, overheid en bedrijven? Uit haar onderzoek blijkt dat het gebrek aan vertrouwen in goed milieubeheer bij de burger leidt tot minder participatie in milieuactiviteiten en het ontwijken van regelgeving: ‘In tijden van politieke onrust of gewapende conflicten vergeet men vaak het milieu. Het gevolg is dat mensen ziek worden, landbouw moeilijk is en water vervuild raakt. Vertrouwen en samenwerking tussen burgers, stakeholders uit de publieke sector en stakeholders uit de private sector is ontzettend belangrijk om milieubeheer te verbeteren’.
Sahar Issa en Nivine Abbas verdedigen hun proefschriften op respectievelijk 24 september (16.45u) en 25 september (12.45u).
