Gerrit Keizer was ooit de jongste pedel aan de UT. Nu is hij ook de langstzittende. Best bijzonder, vindt hij zelf. Het valt hem dan ook niet gemakkelijk te weten dat hij nog een paar dagen voor de boeg heeft op de UT. Want werken, dat had hij gerust nog twee of drie jaar willen blijven doen.
Trapjes op en af
Bijna 35 jaar lang was de pedel in dienst van de UT. In 1981 begon hij als barkeeper in de Bastille. ‘Een prachtige tijd. Vooral omdat de mensen veel voor elkaar over hadden, veel dingen werden zo even geregeld. Dat is nu wel anders. Het is veel zakelijker geworden.’ Toen Keizer problemen kreeg met zijn knieën – ‘door die vele trapjes op en af sjouwen in de Bastille’ – kwam hij op de receptie te zitten in de Spiegel en werd hij ook regelmatig gevraagd om het licht en geluid te regelen bij promoties en oraties. ‘Toen werd mij op gegeven moment gevraagd of ik pedel wilde zijn. Daarna ben ik ingewerkt door mijn voorganger Jan Broekman.’
Keizer is vanaf 1995 jarenlang de enige pedel aan de UT. Af en toe had hij een invaller als hijzelf een dag ziek was of vrij had. Hij ontwikkelde een protocol voor de procedure. ‘Voorafgaande aan de promotie heb ik altijd een intake met de promovendus. Daar vertel ik hem of haar alle details. Hoe laat moet je aanwezig moet zijn, wat je vooral wel en niet moet doen, wat de aanspreektitels zijn, etcetera.’
Zenuwen
En ja, allemaal zijn ze gespannen, weet de pedel. Degene die doet voorkomen dat hij of zij dat niet is, heeft toch vaak wel klamme handjes. Slechts een maal maakt Keizer mee dat een promovenda écht niet goed werd vlak voor aanvang van de plechtigheid. ‘Maar uiteindelijk trok ze bij en kon het allemaal doorgaan.’ Hij adviseert ze daarom allemaal om een ‘proefpromotie’ met collega’s te organiseren. ‘Dan heb je een beetje een idee hoe het gaat en dat neemt al een deel van de zenuwen weg.’
Hora Est?
Lange tijd wist hij zelf niet waarom de traditionele woorden Hora Est (De tijd is verstreken, red.) aan het einde van de promotie niet op onze universiteit werden uitgesproken, maar wel op andere. Totdat een UT-hoogleraar hem uitlegde dat de UT ‘een moderne en technische universiteit is’ en dat ‘Hora Est’ bovendien aanduidt dat er een uur verstreken is, maar op de UT gaat het om 3 kwartier. ‘Daarom zeggen wij: Mijnheer de rector, de tijd is verstreken’, legt Keizer uit.
Ooit was er een hoogleraar boos op hem. Omdat de pedel stipt na het verstrijken van die 45 minuten de zitting kwam sluiten met de bekende woorden. ‘Hij vond dat dat niet zomaar kon, terwijl er nog een vraag geformuleerd werd. Toen heb ik hem uitgelegd dat ik als pedel toch echt wel degene ben die de zitting moet beëindigen na exact 45 minuten. Zo luidt de traditie en schrijft het protocol voor.’
Mensenkennis
Zijn taken zullen straks worden overgenomen door Wim Koehorst, die tevens kelner is bij de Faculty Club. Ook collega Antoinette van Veen – Wessels is pedel op de UT. ‘Het is grappig dat wij alle drie een horeca-achtergrond hebben. Toeval? Nee, want als pedel heb je mensenkennis nodig, moet je gemakkelijk om kunnen gaan met mensen maar ook à la minute kunnen schakelen.’
Nog even, en dan begint zijn derde levensfase zegt hij. ‘Ik vind het een heel raar idee dat ik na bijna 35 jaar werken straks niet meer dagelijks mijn collega’s zie.’ Keizer zal straks zo goed mogelijk proberen zijn tijd door te komen. In ieder geval iets met vrijwilligerswerk. Dat komt wel goed.
Gerrit Keizer neemt donderdag 10 september afscheid om 16.00 uur in de Faculty Club.
