Hoe ben je bij Cabezota terechtgekomen?
‘Naast dat ik altijd gehandbald heb, heb ik ook jaren getennist. De toenmalige tennis- en hockeytrainer van de UT, Vincent Steggink, was een kennis van mij en vroeg op een gegeven moment of ik iemand kende die geschikt zou zijn voor het geven van handbaltraining op de UT. Ik dacht daarover en vroeg mij af of ik het zelf zou kunnen doen. Het eerste jaar trainde ik drie teams, waarvan er twee kampioen zijn geworden!’
Wat vind je het leukste aan training geven bij Cabezota?
‘Het trainen van een groep die heel gemengd is. In de groep kunnen zowel beginners als studenten met ervaring zitten. En doordat ik er al zo lang training geef, zie ik hoe de mensen zich door de jaren ontwikkelen. Zo had ik laatst zelfs een stagaire die ik twintig jaar geleden training heb gegeven. Nu verzorgt zij zelf ook trainingen.
Handbal is de sport waar ik groot mee ben geworden. Ik ben geboren en getogen op het handbalveld, ik kom uit een echte handbalfamilie. Mijn vader gaf ook handbaltraining en heeft zijn team naar de Nederlandse titel gecoacht.’
Had je 25 jaar geleden gedacht zo lang bij Cabezota te blijven?
‘Nee, het is gewoon zo gelopen. We hebben het daar nooit echt over gehad. Maar zo gaat het wel vaker met mij: ik rol ergens toevalligerwijs in en blijf er hangen.’
Wat zijn je toekomstplannen bij Cabezota?
‘De planning is om zo veel mogelijk teams in de competitie te houden. Ik blijf nog 4 jaar training geven, daarna ga ik met pensioen! Wat het leven daarna voor mij en petto heeft, staat in de sterren geschreven.’
Wat doe je buiten het handbal om?
‘Naast de twee avonden per week training aan Cabezota, geef ik van maandag tot en met donderdag traning aan tennisvereniging Ludica. Overdag geef ik gymles aan basisschoolleerlingen en ’s avonds laat kom ik mijn vrouw nog wel eens tegen, haha.’
