De redactie van de Keuzegids heeft de nieuwe tarieven voor komend studiejaar verzameld en op de website studie-kosten.nl gezet. In de meeste vakgebieden wordt Utrecht na Nijmegen de goedkoopste voor ‘tweede masterstudies’.
De UT zit in de ‘middenklasse’: een tweede studie is hier niet het goedkoopst, maar ook niet het duurst. De Twentse tarieven zijn ten opzichte van voorgaande jaren niet veel veranderd.
In praktijk laag tarief
De technische universiteiten van Delft en Eindhoven doen er helemaal niet aan mee en rekenen voor iedereen – tweede studie of niet – het gewone tarief van bijna tweeduizend euro. In de praktijk doet de UT dat ook, zo legde rector Ed Brinksma in 2013 uit toen de universiteitsraad wilde weten waarom de tarieven in Enschede zo veel hoger liggen dan in Delft en Eindhoven.
Studenten die een tweede (technische) master doen worden niet aangeslagen voor het instellingscollegegeld. Zij betalen gewoon het wettelijk tarief, omdat zij de tweede studie beginnen voordat ze hun eerste master afronden, ook al zit daar maar een week tussen, zei Brinksma destijds. ‘Bij mij is geen geval bekend van iemand die de tweede master begint pas nadat hij de eerste heeft afgerond.’ Volgens UT-woordvoerder Bertyl Lankhaar gaat dit nog steeds op.
Rechtszaken
Universiteiten mogen sinds 2010 zelf de prijs bepalen voor studenten die al een master op zak hebben. Ze krijgen van de overheid geen geld voor deze studenten. Alleen voor lerarenopleidingen en zorgopleidingen maakt de overheid een uitzondering.
De hoge tarieven leidden tot rechtszaken tegen universiteiten, omdat ze meer geld in rekening zouden brengen dan nodig om de kosten te dekken. Dat zou ook blijken uit de grote verschillen in de tarieven.
Die verschillen zijn nog steeds opvallend. Een universitaire lerarenopleiding kost in Leiden nog geen tweeduizend euro en aan de UvA meer dan negentienduizend euro. Juridische masters daarentegen zijn juist duur in Leiden. Daarvoor kun je goedkoper in Nijmegen terecht: het scheelt 5,5 duizend euro.
Een jaar geleden dreigde minister Bussemaker overigens om het collegegeld voor tweede studies te beperken als universiteiten niet goed duidelijk konden maken hoe ze hun tarieven vaststellen. Daar is sindsdien weinig van vernomen.
