Klanken van het nummer Feeling Good van Nina simone vullen het volle Amphitheater. ‘Dat is wat ik wil meegeven en uitdragen’, zegt Mirjam Bult over haar muziekkeuze. ‘Het is een soort mantra voor mij. Het lied is zelfs mijn ringtone.’ Lacht: ‘Als ik niet opneem, luister ik even naar deze mooie muziek.’
‘Ik wilde burgemeester worden’
Interviewster Hiska Bakker van Studium Generale maakt na de muzikale introductie een sprong terug in de tijd. ‘Je groeide op in Waalwijk, hoe kom je vanuit Brabant naar Twente?’ Bult: ‘Mijn ouders vonden het heel belangrijk dat ik ging studeren. Ik wilde burgemeester worden, dat was mijn meisjesdroom. Toen wist ik nog niet dat je ook collegelid kon worden. Met deze baan is mijn meisjesdroom in vervulling gegaan.’
Bult koos voor bestuurskunde in Enschede, woonde heel even op de campus en daarna op verschillende plekken in de binnenstad. Of ze nog burgemeester wil worden, vindt ze het onderzoeken waard. ‘Wat mij aanspreekt is de wijsheid van de functie. Bij mijn huidige rol heb je dat ook, maar ook een zware inhoudelijke component. Bij burgemeester komt een politiek aspect om de hoek kijken. Wie weet is het een vervolgstap.’
Beschermer van de UT
Hiska Bakker vraagt of ze zich, net als een burgervader of –moeder, beschermer van de UT voelt. ‘Een beschermer niet, maar je bent wel met zijn allen een community en daar voel ik mij verantwoordelijk voor en daar wil ik graag aan bijdragen.’
De videoclip Take me to church van Hozier volgt. ‘De pianomuziek' – Bult speelt zelf piano – ‘spreekt mij aan evenals de zwaarte van de muziek. Dat vind ik heel mooi. Verder symboliseert deze clip het belang van diversiteit. De twee mannen in de clip hebben elkaar lief. Dat wordt niet geaccepteerd. Waarom kunnen we niet zo leven?’
Diversiteit is nooit af
Bakker: ‘Het brengt mij bij het diversiteitsvraagstuk van de UT. Hoe zit het daarmee? Wat merkte jijzelf van gender diversity?’ Bult: ‘Ik heb zelf niet het gevoel gehad dat ik stappen niet kon zetten vanwege mijn gender. Maar wat je vaak ziet, is dat mensen genegen zijn om iemand te kiezen die op hen lijkt.’ Bakker: ‘Wat kun je daaraan doen?’ Bult: ‘Diversiteit is nooit af. Blijf erover praten. Maar breng ook een beetje lucht in het onderwerp.’ Bakker: ‘Besef jij dat je een rolmodel bent?’ Bult knikt. ‘Niet gezien mijn functie, maar op basis van mijn carrièrekeuzes.’
Het laatste filmfragment van Breaking the waves sluit daar bij aan. ‘Dit gaat over een vrouw die in een spagaat zit. Enerzijds wil ze luisteren naar haar man en anderzijds naar haar komaf. Ze zit tussen beiden in. Het maakte mij duidelijk dat het beste kompas voor de keuzes die je maakt, jij zelf bent: het innerlijke kompas.’
Studium Generale organiseerde het gesprek met Mirjam Bult in samenwerking met de vrouwennetwerken FFNT en OBP.
