‘Het zit haar echt niet mee’, zegt een meelevende Bosch over haar vriendin. ‘Ik ben gewoon een pechvogel, al mag ik dat eigenlijk niet zo zeggen’, vult Beijerink aan. Sinds 2004 lijdt ze al aan ‘die rotziekte’, in verschillende vormen. Hoewel het nu beter lijkt te gaan, strijdt ze nog steeds. ‘De specialisten hebben me nog niet gefeliciteerd.’
Omhoog duwen
‘Niet iedereen kan met kanker overweg’, weet Beijerink uit ervaring. ‘In zo’n periode leer je je echte vrienden kennen.’ Juist op het moment dat ze opnieuw ziek werd, was Bosch vaak degene die voor haar klaarstond, toen werden ze pas echt vriendinnen. ‘Dan ben je er gewoon voor elkaar’, reageert zij op haar beurt nuchter.
Ook op 2 juni zal Bosch voor haar klaarstaan ‘en desnoods omhoog duwen’, als ze minimaal een keer de 1860 meter hoge Alpe d’Huez bedwingen: zo’n 13,5 kilometer met een stijgingspercentage van ruim 8 procent. Om half 5 ’s ochtends zullen ze vertrekken, waarna ze na 3 uur ‘stevig doorlopen’ boven hopen te zijn.
Genieten
Bosch: ‘Voor Jolanda was het altijd al een wens om mee te doen met Alpe d’HuZes. Het zal voor mij één dag afzien zijn. Mensen die kanker hebben strijden dag in, dag uit.’ Ze vervolgt: ‘Het bijzondere hieraan is dat we zowel fysiek als mentaal die berg gaan bedwingen.’
Maar ze mogen vooral niet vergeten te genieten onderweg, zo hadden oud-deelnemers hun verteld. Zo zal elk van de 21 haarspeldbochten vol staan met kaarsjes, lopen ze de zonsopgang tegemoet en zullen hun echtgenoten hen opwachten bij de finish.
Dag pakken
De komende weken zijn ze nog volop in training, zowel binnen (op een loopband met hellingfunctie) als samen buiten, in de omgeving van Glanerbrug. Eigenlijk steken ze nog meer moeite in het proberen binnen te halen van zo veel mogelijk geld. De teller staat op dit moment op ruim 2200 euro, maar Bosch en Beijerink streven naar een bedrag van 5000 euro.
Het collecteren valt volgens hen nog een beetje tegen (‘zelfs helemaal niets bij de fysiotherapeut in Glanerbrug, waar we een bus hadden staan’). Bosch wil daarom ook in de Cubicus een collectebus neerzetten. ‘Ons sociale leven staat op dit moment op een laag pitje’, zegt ze. ‘Her en der hopen we geld binnen te halen, maar het moet vooral ook leuk blijven.’
Toch zijn Bosch en Beijerink blij en vooral ook trots dat ze al zo ver zijn gekomen. Beijerink: ‘Je gaat heel anders genieten. Iedere dag dat ik mijn ogen open, denk ik: deze dag ga ik pakken.’ En na Alpe d’HuZes zal ze ook gewoon weer door moeten in haar strijd tegen de ziekte. ‘Dit kun je niet afronden.’
Wil je Lorette Bosch en Jolanda Beijerink, oftewel Team TotalBody, steunen? Dan kan dat via hun actiepagina.
