Hoe voelt dat, bijna rector-af?
‘Nou, het is zeker niet heel dramatisch. Het was voor mij de mooiste baan tot nu toe. Tegelijkertijd ben ik vrij nieuwsgierig en gooi het graag af en toe over een ander boeg. Het is gebruikelijk om na twee termijnen (acht jaar, red.) te stoppen. Ik heb vorig jaar zelf bij de Raad van Toezicht aangekaart dat ik me daar aan wilde houden. Wat ik namelijk wel wil voorkomen is sleur en dat ik dingen ga doen die ik al te vaak heb gedaan.’
Wat zijn je plannen?
‘Als rector heb je recht op een jaar sabbatical. En dat ga ik doen. Ik vind het een leuk vooruitzicht, waar ik veel zin in heb. Je hebt een jaar om je nader te oriënteren. Ik wil vooral bekijken hoe en of ik aansluiting kan vinden op mijn wetenschappelijk onderzoeksterrein, de toegepaste wiskunde van de informatica. Daarbij komt ook dat ik weer de regie krijg over mijn agenda. En ja, daar verheug ik mij op. Vooral omdat er meer ruimte zal zijn voor spontane ontmoetingen en het uitwisselen van gedachten. Want, behalve als het op de campus in de zomermaanden iets rustiger was, had ik daar als rector niet veel tijd voor.’
Kun je al wat specifieker zijn?
‘Voor het rectoraat had ik een tamelijk succesvolle carrière. Op het laatst als wetenschappelijk directeur van een instituut aan de TU/e. Waar ik nu voor wil waken is dat je niet automatisch doorrolt in een bestuurdersrol. Tegelijk realiseer ik me ook dat ik niet zomaar de draad kan oppakken van mijn wetenschappelijke carrière. Ik ben me al wel aan het oriënteren op onderwerpen waarmee ik mij wil bezighouden, en daar word ik wel enthousiast van. Daarbij borrelt het idee om een boek te schrijven over mijn wetenschapsterrein én om een essaybundel uit te brengen onder de noemer ‘de universiteit volgens Brinksma’, met een bundeling van mijn toespraken en presentaties.’
Er wordt ook verteld dat je naar het buitenland vertrekt?
‘Klopt, ik ga voor mijn sabbatical gedeeltelijk naar de Singapore University of Technology and Design en het Stevens Institute of Technology in New York. Het zijn universiteiten die - net zoals ons - niet heel groot zijn, maar wel een speciale, multidisciplinaire missie hebben met vernieuwende onderwijsconcepten. Ik wil me daar vooral laten bijpraten op mijn vakgebied en ondertussen aan mijn boeken werken.’
Je hebt heel wat verschillende CvB’s meegemaakt binnen de UT. Was er wel eens mot?
‘Ik heb in geen enkel CvB mot meegemaakt. Er zijn wel eens verschillen van inzicht. Zeker in het begin had ik met Anne Flierman wel wat afstempunten over de rolverdeling. Dus ik moet de schrijvende pers teleurstellen: echte mot is er nooit geweest. De gezamenlijke wil om verantwoordelijkheid te dragen is namelijk heel groot.’
Hebben jullie als collegeleden ook buiten kantooruren contact?
‘Ja, je hebt elkaar soms dag en nacht nodig. Je leert elkaar dus redelijk kennen. Soms leidt dat tot ook meer omgang privé. Anne Flierman (voormalig collegevoorzitter, red.) en ik kwamen ook wel thuis bij elkaar over de vloer. Nu verwatert dat contact weer, omdat we beiden natuurlijk druk zijn met onze eigen jobs.’
V.l.n.r. Ed Brinksma, Mirjam Bult en Victor van der Chijs (college van bestuur)
Wat viel tegen de afgelopen 8 jaar?
‘Om het collectief van de universiteit te bereiken. Ik heb me soms suf gecommuniceerd. Het was soms best een uitdaging om continu dezelfde boodschap helder uit te dragen. En dat doe je keer op keer, op keer op keer…en dan nog blijven er mensen in bepaalde uithoeken die nog nooit van die boodschap hebben gehoord. Ik heb ook vaak genoeg gedacht dat ik een goed verhaal had, maar dan bleek het vreselijk ingewikkeld om het goed over te dragen. Ik weet nu in ieder geval dat je boodschap in sommige gevallen maar ten dele overkomt.’
Je zult de UT-boeken ingaan als dé rector van TOM. Hoe vind je dat?
‘Ja, dat realiseer ik me. Maar TOM is nog niet klaar, het onderwijs zal altijd in ontwikkeling blijven. De wereld verandert snel en daar moeten we het onderwijs voortdurend op aanpassen. Een stukje belangrijke kwaliteit wordt mede bepaald door je veranderingsvermogen als universiteit. Bovendien ziet men steeds meer in hoe belangrijk onderwijs is. Andere universiteiten zijn daar nu ook over aan het nadenken. En wij lopen daarin voorop. Daar ben ik wel trots op. Ik zie steeds meer de positieve opbrengst van TOM. Zowel binnen als buiten de instelling. Zo was er laatst iemand die mij vertelde dat zelfs een delegatie in Litouwen op de hoogte was van het Twents onderwijsmodel. Ze zien bij ons een voorbeeld waarvan ze kunnen leren. Laatst gaf ik ook een presentatie over ons model bij het ministerie. Daar kwam ontzettend veel positieve respons op. Dat sterkt me dan wel.’
Tot slot, blijf je aan de UT verbonden?
‘Dat wil ik graag openhouden. Antwoorden wekken snel verwachtingen en juist dat wil ik voorkomen. Iets wat ik ook heb moeten leren als rector. Wat vast staat is dat de UT een grote plek in mijn hart heeft. Deze universiteit heeft mij laten ontwikkelen tot wie ik ben geworden. En dat zal, waar ik ook terecht kom, altijd een rol spelen.’
Tijdens de diesviering op vrijdag 25 november zal Ed Brinksma officieel het rectoraat overdragen aan opvolger Thom Palstra. Brinksma zal dan ook de diesrede uitspreken met als titel ‘The empathic engineer’. Op vrijdag 2 december volgt nog een afscheidsfeest voor de dan oud-rector.
