‘Ik zie voor ons als promovendi een groot voordeel’, zegt PhD’er Koen de Koning, voorzitter van P-NUT!, de belangenorganisatie voor promovendi. ‘We krijgen een breder aanbod van promotors en kunnen daardoor een kwalitatieve keus maken. Stel dat je niet verder komt met een supervisor, dan heb je meer kans op een goed alternatief.’
Privilege
Met de uitbreiding van het promotierecht verliezen de hoogleraren een privilege dat tot nu toe aan hen was voorbehouden. ‘Daar zie ik helemaal geen probleem in’, zegt Bart Koopman, hoogleraar en portefeuillehouder onderzoek bij de faculteit ET. ‘De meeste uhd’s draaien hun eigen onderzoek en zorgen voor de financiering. Het lijkt mij normaal dat je voor dat harde werk erkenning krijgt.’
Zijn portefeuillegenoot bij ITC, Alfred Stein, onderschrijft die woorden. ‘Het gelijktrekken van het promotierecht komt voort uit een maatschappelijke vraag. Het is een rechttrekken van de verhouding tussen uhd en hoogleraar.’ Hij benadrukt dat de ius promovendi goed is voor de tenuretrack. ‘Als je het talent hebt en hard werkt, kun je sneller doorgroeien naar de het promotierecht.’ Ook Koopman ziet die voordelen. ‘Je kunt als jonge onderzoeker beter en sneller opstomen in je carrière.’
Tussengebied
De medezeggenschap op de UT ziet het uitbreiden van het promotierecht, bij monde van Uraad-voorzitter Herbert Wormeester, als een goede stap. ‘Er ligt een enorm tussengebied tussen uhd en hoogleraar’, zegt hij. ‘Dit is een stap om dat gebied te overbruggen.’ Hij wijst daarnaast op een internationale tegenstrijdigheid. ‘In een promotiecommissie moet altijd iemand zitten van buiten de UT. Binnen Nederland moet dat een hoogleraar zijn, want die heeft het promotierecht. Maar haal je die persoon uit bijvoorbeeld de Verenigde Staten, dan volstaat een associate professor, de internationale evenknie van een uhd.’
Het uitgebreide promotierecht is vooralsnog voorbehouden aan onderzoekers in de groep uhd1 en zij moeten aan een aantal criteria voldoen. Op 1 april moeten de namen bekend zijn.
