Medezeggenschap voor medewerkers, wat valt er te kiezen?

‘We kijken nauwkeurig en kritisch naar beleid’

Herbert Wormeester, CampusCoalitie

‘We hebben hard gewerkt om weer een kwalitatief goede lijst voor de Uraad-verkiezingen samen te stellen. Dit jaar heeft CampusCoalitie een mooie mix van ervaring in de medezeggenschap en kandidaten die nog blanco zijn. Dat is heel bewust gedaan. Mijn fractie is op zoek naar mensen uit verschillende UT-geledingen, zodat we de campus goed vertegenwoordigen. CampusCoalitie is een soort platform waar kandidaten individueel een plek hebben.’

‘We hebben geen programma, maar staan voor transparantie en duidelijkheid van beleid. We controleren het CvB op de universiteitsplannen en kijken naar de uitvoerbaarheid van beleid. In die zin zijn we een spiegel voor het college. Dat doen we op een constructieve manier. We praten af en toe mee in de voorbereidende fase. Neem een thema als werkdruk, daar komt nieuw beleid samen met de UT-financiering en de werklast van het personeel. Mijn fractiegenoot Anton Stoorvogel voerde daar het woord over in de Uraad, maar zat ook in de werkgroep die keek hoe je werkdruk kunt aanpakken.’

‘We staan voor transparantie en duidelijkheid’

‘CampusCoalitie heeft een positieve grondhouding. Van daaruit kijken we nauwkeurig en kritisch naar beleid. Met die houding boeken we resultaat. Bijvoorbeeld de aanpak van de instellingstoets. Dat is een externe graatmeter die zegt of we goed bezig zijn op onderwijsgebied. We hadden in 2013 stevige kritiek tijdens de voorbereiding van de vorige toets. Daar is het college toen mee aan de gang gegaan. Ook nu gaan we weer opbouwend kritisch aan dat proces deelnemen.’

‘De medezeggenschap op de UT is goed georganiseerd. Dat is niet altijd zo geweest. In 2015 stond de Uraad lijnrecht tegenover het CvB. Wij hadden het gevoel dat we over losliggende stoeptegels debatteerden, terwijl er toch echt belangrijke besluiten werden genomen. Sindsdien is er veel verbeterd. We overleggen in interne commissies en als voorzitter zorg ik ervoor dat er voldoende tijd is voor de belangrijke discussies in de openbare vergaderingen. Dat gaat ten koste van onderwerpen waar we het toch eigenlijk al met het college over eens zijn. Voor het op de agenda zetten en houden van onderwerpen die bepalend zijn voor ons als universiteit, hebben we daar veel in bereikt. Persoonlijk kijk ik uit naar een nieuwe termijn als voorzitter van de Uraad waar de stem van de campus wordt gehoord.’  

‘We worden niet serieus genomen’

Gert Brinkman, PvdUT

‘Het is erop of eronder voor de medezeggenschap op de campus.  Als Uraad stemden we te vaak in met beleid waar we het niet mee eens zijn. Neem het Twents Onderwijsmodel (TOM) en de ondeelbaarheid van modules. Dat is nu een feit, maar mijn partij heeft nooit ingestemd met deze constructie. Of neem de doorgeslagen internationalisering. Iedere keer drukt het college van bestuur beleid door. Vervolgens krijgen wij te horen dat we het er mee eens waren. Zo is ook de complete verengelsing van de UT erdoor gekomen.’

‘De laatste jaren is goede en verantwoordelijke medezeggenschap onmogelijk geworden. We worden niet serieus genomen. De rector zegt doodleuk dat een adviesorgaan als de Universitaire Commissie Onderwijs tegen het herzien van de ondeelbare modules is, zonder daar een onderbouwing van te geven. Daarmee zegt het college: met dat besluit vanuit een bestuurslaag – dat eigenlijk een adviesclub is - moet je het maar doen. Maar dan vergeet je dat wij als Uraad de drieduizend medewerkers en ruim tienduizend studenten vertegenwoordigen.’

‘Men vergeet dat wij als Uraad de drieduizend medewerkers en ruim tienduizend studenten vertegenwoordigen’

‘Deze manier van omgaan met de medezeggenschap, of eigenlijk schijnmedezeggenschap, moet stoppen. Daarvoor willen wij de UT-gemeenschap mobiliseren. De PvdUT deelt haar kritiek op beleid en op de bestuurscultuur intern in de hoop andere partijen mee te krijgen. Dat is niet gelukt. De andere partijen laten zich overbluffen door het CvB en zijn te meegaand. Dat zijn wij niet. Als je kijkt naar nijpende dossiers als ATLAS, TOM, de internationalisering en werkdruk, zie je dat de PvdUT onderbouwd ‘nee’ heeft gestemd.’

‘Of we die steun vanuit de campus ook krijgen, weet ik niet. Ik denk dat we allemaal met de gevolgen van slecht beleid te maken hebben. De werkdruk op de UT is enorm, medewerkers wordt doodleuk verteld dat ze op het Engels over moeten zonder noemenswaardige ondersteuning en studenten worden beroofd van hun studiepunten.’

‘De enige manier die ons rest is om de medewerkers op de campus te mobiliseren. De PvdUT wil de grootste worden, met liefst 15 medewerkers op de lijst, zodat we daadwerkelijk een vuist kunnen maken tegen het doorgeslagen beleid. Dat is onze inzet van de komende campagne. Als we bij de medewerkersverkiezingen over twee jaar geen resultaat boeken, houdt de PvdUT in deze vorm op te bestaan.’

‘Positief-kritisch de UT beter maken’

Dik Schipper, ET

‘Ik ga de verkiezingsweek niet in met een partijprogramma of speerpunten. Toen ik me als eenmanspartij kandidaat stelde zei ik bijvoorbeeld dat werkdruk vanuit ‘de Vleugel’ komt, maar het is niet zo dat, als ik gekozen word, me specifiek in ga zetten op het thema werkdruk.’

‘Uiteindelijk komt het er in de universiteitsraad op neer dat het een proces is dat aan de voorkant plaatsvindt. Het college van bestuur komt met beleid. Ik wil ervoor zorgen dat ik vanuit de kant van personeel kijk naar wat de consequenties van dat beleid zijn. Met constant in het achterhoofd dat middelen en voorzieningen met betrekking tot onderwijs en onderzoek goed moeten blijven. Daar moeten we als universiteit, en zeker ook als raadslid, voor staan.’

‘De houding die ik in de raad wil aannemen is positief-kritisch. Uiteraard ga ik uit van de beste bedoelingen van het college van bestuur, maar het is onze taak om kritisch te kijken naar de zaken die worden voorgesteld. Kijk bijvoorbeeld naar de opleiding werktuigbouwkunde die in Amsterdam van start moet gaan. Zo’n plan moet goed doordacht zijn, want het zal veel voeten in de aarde hebben, zowel voor studenten als personeel. Als ik gekozen word in de raad, wil ik ervoor waken dat er goed over beleid wordt nagedacht. Oftewel: men gaat de voordelen en de nadelen vaststellen en oplossingen voor de nadelen geven.’

‘Overigens vind ik het vrij vreemd dat er überhaupt coalities zijn binnen een universiteitsraad. Uiteindelijk zit je er voor iedere UT’er. Dit is een mooie organisatie, maar daar kun je vanuit de medezeggenschap wat aan toevoegen. Daarom wilde ik mijn eenmanspartij eigenlijk UT-plus noemen, maar dat was procedureel niet meer mogelijk.’