De voorbereiding op de test neemt ruim twee uur in beslag. Elk onderdeeltje van de drone – vanwege de vorm Hammerhead genaamd – neemt het team tijdens de zogeheten scrutineering nauwkeurig onder de loep. Dat gebeurt in een ruimte van Space053 op Vliegveld Twenthe. Teammanager Sietse Oosterhout legt tegelijkertijd uit waarom de vorige test niet het gewenste resultaat opleverde. ‘De drone leunde te veel voorover. De piloot kreeg dat niet onder controle, waardoor de drone maar een paar seconden in de lucht bleef. We voerden meerdere aanpassingen door, dus ik verwacht dat het vandaag beter gaat.’
3D-plastic
Die verwachtingen nemen tijdens de scrutineering toe als de technici geen misstanden aantreffen. In twee busjes verhuist het team van tien personen naar de landingsbaan. Na nog een grondige check, waarin het team alle veiligheidspunten doorneemt, lijkt het eindelijk opstijgtijd. Maar precies op dat moment landt er een privéjet op Vliegveld Twenthe. Na nog een half uur geduld, brengt piloot Bryan de drone in beweging. Met een enorme snelheid stijgt Hamerhead op, maar net zo snel stort ze weer ter aarde. Het 3D-geprinte plastic spat grotendeels uit elkaar. De teleurgestelde blikken van de teamleden spreken boekdelen.
Het later terugkijken van de beelden moet uitwijzen wat er misging. De teamleden hebben nog vier maanden de tijd om de problemen te herstellen, want dan wacht de iMechE UAS Challenge. En DroneTeam Twente reist vol ambitie naar Engeland. ‘We gaan voor een podiumplaats. Zo’n dertig teams uit de hele wereld doen mee. Vooral teams uit Engeland zijn goed, die gelden als de grootste concurrenten. Wij doen als enige Nederlandse team mee’, vertelt teamlid Wouter Gerritsen.
De ambitie lijkt misschien hoog gegrepen na twee testdecepties, maar ook tijdens de competitie storten volgens Gerritsen meerdere teams ter aarde. Als de drone langere tijd in de lucht blijft, dan komt een podiumplaats volgens hem al dichtbij. De drone van het Twentse team kan in theorie een snelheid van zo’n 120 kilometer per uur halen.
Verschillende modellen
In 2019 wilde DroneTeam Twente ook naar Engeland, maar toen crashte de drone een week voor de wedstrijd. In 2020 en 2021 zette corona een streep door de competitie. ‘Dus dit jaar willen we graag indruk maken. We geloven in onze kansen. In de competitie zie je allerlei verschillende modellen, met verschillende aansturingen. Dat maakt de competitie interessant. Onze vorm, met deze vleugels, ga je bijvoorbeeld niet tegenkomen’, voorspelt Gerritsen.
In de competitie moeten de teams laten zien dat ze zo snel mogelijk een lading met een bepaald gewicht ergens heen kunnen vliegen. Een opdracht die past in de grotere ambities van de drone-ontwikkeling: met een drone het verschil maken in ontwikkelingslanden, door medicijnen en vaccins te bezorgen in gebieden die bijna niet te bereiken zijn. ‘Daar zou onze drone op termijn ook geschikt voor zijn, maar eerst maar eens terug naar de tekentafel. Na twee mislukte tests is er nog voldoende werk te doen’, concludeert Gerritsen.
