Schietvereniging Ares klaar voor snikhete Vierdaagse

Julia Wezendonk is voorzitter van de studentenschietvereniging en tevens subvereniging van Audentis et Virtutis. Ze is vanmorgen als eerste aanwezig op het Stationsplein in Enschede. Zelf loopt ze dit jaar niet mee  door een blessure. ‘Maar zeventien andere leden doen dat wel. Dat aantal is flink hoger dan voorgaande jaren. We zijn als vereniging sowieso behoorlijk gegroeid’, vertelt ze.

Mentaliteit

Ares zag het levenslicht in maart 1998. De vereniging werd door Defensie erkend als tiende en laatste studentenweerbaarheid van Nederland. Studentenweerbaarheden dragen bij aan de werving van academisch opgeleid personeel en bieden leden de gelegenheid om  informeel kennis te  maken met de krijgsmacht. Discipline staat dan ook hoog in het vaandel. Het maximale geven bij de Nijmeegse Vierdaagse is daarom geen wens, maar een vereiste bij Ares om alleen deze mannen en vrouwen toe te laten die ‘beschikken over een uitstekend doorzettingsvermogen en een uitmuntende mentaliteit.’

Van die discipline is maandagmorgen nog niet veel te merken. Wezendonk fungeert meer als verenigingsmoeder dan als voorzitter. Het ene lid slaapt vlak voor vertrek nog en moet wakker worden gebeld, de ander is zijn portemonnee vergeten en weer een ander lid is ’s nachts van de fiets gevallen en meldt zich geblesseerd af. De leden die wel aanwezig zijn, blikken terug op het wilde studentenweekend en vertellen over wie waar op welk moment in de bosjes moest overgeven. ‘Dit is ook weer typisch voor onze vereniging. Tijdens de Vierdaagse zijn we gedisciplineerd en lopen we twee-aan-twee in pelotonformatie, maar de aanloop is altijd chaotisch. We blijven toch studenten.’

Militaire arts

Terwijl de leden nog snel een ontbijtje scoren bij de AH To Go op het station, een sigaretje rollen of nog een bakje koffie achteroverslaan, neemt een van de ervaren leden de telefoon uit handen van Wezendonk. Hij laat kort maar krachtig zien dat je de Vierdaagse bij Ares niet zo maar overslaat, ook al ben je van de fiets gevallen. ‘Luister, jij zegt die doktersafspraak maar af. Zo gaan we dit niet doen. Jij pakt nu je spullen, wij pikken jou zo thuis op en je laat je in Nijmegen maar keuren door een militaire arts. Als die zegt dat lopen niet kan, dan houdt het op, maar tot dat moment doe jij gewoon met ons mee. Wij zien jou zo’, klinkt het glashelder. ‘Dat betekent dus dat hij gewoon gaat lopen. De militaire arts keurt je pas af als een ledemaat los zit’, concludeert een ander lid met een knipoog.

De Ares-leden – die elkaar aanspreken bij achternaam – leggen de Vierdaagse allemaal af in burgeruniform. Een dik donkergroen camouflerend pak, voorzien van Audentis- en Areslogo, een patch met de achternaam en een groene baret. Geen ideale outfit voor de tropische tempratuur die hen te wachten staat. ‘Maar warm is het toch, ook als je in sportkleding loopt. We zijn blij dat dinsdag in ieder geval niet doorgaat, dat zou wel heel heet worden. Na afloop van de Vierdaagse krijg je als oorkonde een kruisje. We grapten al dat we daar dan maar één vierde van af moeten breken’, aldus Wezendonk.

Karakter

Ares verzamelt zich maandagmiddag op Kamp Heumensoord, waar alle militairen tijdens de Vierdaagse verblijven. Na de inschrijving maken de leden alles klaar, om woensdag in alle vroegte te vertrekken. Twee ervaren leden, die ook militair zijn, nemen deze week de leiding. Wezendonk: ‘Zij liepen de Vierdaagse al vaker en weten met hun ervaring het beste met deze omstandigheden om te gaan. Dat bestaat uit zoveel mogelijk schaduw opzoeken, blijven drinken en uiteraard elkaar steunen. De Vierdaagse loop je hoe dan ook op karakter.’ En of er tijdens de Vierdaagse net zo gedronken wordt als afgelopen weekend? ‘Absoluut niet. Dinsdag misschien een biertje of een jenevertje, maar verder niet. Dat hou je met geen mogelijkheid vol. De laatste kilometers vrijdag zijn prachtig om mee te maken, maar daarna ben je compleet gesloopt.’