Wat is Scientist Rebellion?
‘Het is een nog relatief jonge beweging van academici – zowel wetenschappelijk als ondersteunend personeel – die gedeelde zorgen hebben over de klimaat- en ecologische crisis. De organisatie breidt zich uit en ik heb besloten de handschoen in Twente op te pakken. Je kunt Scientist Rebellion in zekere zin vergelijken met het bekendere Extinction Rebellion – waar ik ook al twee jaar deel van uit maak. Wat Scientist Rebellion bijzonder maakt, is dat we niet alleen zeggen dat de politiek en het bedrijfsleven hebben gefaald, maar dat de wetenschap dat in zekere zin ook heeft gedaan. Wetenschappers zijn te lang in hun klassieke rol blijven hangen: onderzoeken, rapporteren en informeren. Maar deze werkwijze zette weinig zoden aan de dijk. In het geval van de klimaatcrisis is het alsof een wetenschapper samen met anderen in een brandend huis zit en alleen constateert dat het huis in lichterlaaie staat. Er is veel meer nodig dan dat.’
Voor wat voor aanpak kiezen jullie?
‘Je kunt de aanpak het beste definiëren als vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid. Denk bijvoorbeeld aan het blokkeren van de ingang van het Ministerie van Economische Zaken, of de demonstratie in het hoofdkantoor van de Belastingdienst afgelopen zomer door Extinction Rebellion. Ik deed meerdere malen mee aan zulke demonstraties en ben ook al opgepakt. Maar het sleutelwoord is vreedzaam. Een harde confrontatie levert niks op. Je moet altijd in gesprek blijven gaan. Zo hielden we afgelopen week samen met vier andere klimaatgroepen binnen de UT een demonstratie.’
Hoe ging dat?
‘Als aftrap voor Scientist Rebellion sowieso goed. We zijn nu, binnen een kleine week, gegroeid naar zes leden. Het was bovendien goed om de andere clubjes op te zoeken. We organiseerden de demonstratie samen met SUSTAIN, de Vegan Student Association, Students for Future en University Rebellion. Zo konden we onszelf op een vriendelijke manier introduceren aan de UT-gemeenschap. En bovenal is het belangrijk dat we samenwerken als klimaatcoalitie. Er zijn de laatste jaren best veel groepen ontstaan die zich richten op klimaatproblemen. Maar als we versnipperd blijven opereren, dan gaan we geen deuk in een pakje plantaardige boter slaan. We willen de UT tot actie aanzetten. Terwijl de universiteit zegt te willen leaden by example, zie ik het eerder als lagging by example.’
Wat moet de UT aanpakken volgens jullie?
‘We hebben drie eisen geformuleerd waarvan we vinden dat de UT daar zo snel mogelijk actie op moet ondernemen. Allereerst willen we een fossielvrije universiteit. De UT heeft nog tal van banden met de fossiele industrie. Van hoogleraren met dubbele aanstellingen en gezamenlijke onderzoeksprojecten tot banenmarkten en sponsoring van studieverenigingen. Die banden met bedrijven die willens en wetens de wereld slopen, zouden doorgesneden moeten worden. Ten tweede willen we een plantaardige universiteit. Het gaat allemaal maar met kleine stapjes, zoals de aankondiging over de vegetarische werklunches. Als we twintig jaar geleden zulke kleine stapjes hadden genomen, prima. Maar daar is nu te weinig tijd voor. Ten derde willen we het aantal vliegbewegingen van academici snel terugdringen: bruto nul uitstoot in 2030. We zijn het de afgelopen paar decennia normaal gaan vinden dat we zoveel vliegen naar conferenties. Er zijn concrete plannen om die vliegbewegingen terug te brengen, maar zoiets strandt al snel in commissies en werkgroepen. Soms krijg ik het idee dat het college van bestuur niet wil inzien dat we in een immense klimaatcrisis zitten.’
Tot slot, kunnen we snel ‘vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid’ verwachten op de campus?
‘Daar schuw ik zeker niet voor terug. Ik ben van nature een conflictmijdend persoon. Maar wil je echt wezenlijke verandering, dan moet je het ergens wel blokkeren, schuren of ontregelen. Ja, ook op de campus. Al denk ik dat een mooi begin is om als coalitie een rondgang te maken langs studieverenigingen, om ze te vragen naar hun banden met een bedrijf als Shell. De vanzelfsprekendheid waarmee zo’n destructief bedrijf verbonden is met onze academische instelling – tot aan het niveau van studieverenigingen aan toe – dat kan gewoon niet meer. We zullen onze burgerlijke ongehoorzaamheidsacties niet zomaar aankondigen, maar de UT-gemeenschap gaat zeker merken dat Scientist Rebellion er is.’
